سازو تقریبا شبیه به گندم است که به مراقبت زیادی نیاز ندارد و آن را می توان در محیط های مرطوب پرورش داد و نگهداری کرد.گیاه سازو به طور طبیعی در اوراسیا، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزلند رشد می کند.
گیاه
سازو که کم و بیش شبیه به گندم است، به طور طبیعی در اوراسیا، آمریکای شمالی، استرالیا و نیوزلند رشد می کند. ساقه های علف مانند این گیاه می توانند تا 70 الی 120 سانتی متر رشد کنند و شاخ و برگ های زرد-سبز خود را که در تابستان به حداکثر رشد خود می رسند تا نیم الی 1 متر به اطراف پراکند. این گیاه آب زیاد را دوست دارد. صرف نظر از آبیاری زیاد، این گیاه به طور کلی نگهداری زیادی لازم ندارد و از نظر ابتلا به آفت ها و بیماری ها مقاوم محسوب می شود.
گیاه سازو باید در محیطی پر نور پرورش داده شود. خاک محیطی که این گیاه در آن کاشته می شود باید دائماً مرطوب بوده و یا حتی کاملاً زیر آب باشد. این گیاه می تواند تا عمق 10 سانتی متر آب هم به زندگی خود ادامه دهد. مشابه بسیاری از گیاهان آب دوست دیگر، سازو هم گسترش ریشه را به عنوان روش اصلی تکثیر خود انتخاب کرده است. بنابراین اگر این گیاه را در باغچه می کارید، بهتر است ابتدا آن را در یک گلدان قرار داده و سپس در خاک بگذارید تا از گسترش غیر قابل کنترل آن جلوگیری شود.
آبیاری سازو
آبیاری تنها زمانی باید انجام شود که سطح خاک خشک به نظر می رسد. البته در فصل رشد خاک باید همیشه مرطوب و تقریباً در حالت گل نگه داشته شود. توجه داشته باشید که سازو در فصل زمستان و هم زمان با فرو رفتن در خواب زمستانی، از بین می رود هر چند که در فصل رشد بعدی، مجددا به زندگی باز خواهد گشت.
تقویت سازو
در فصل رشد بهتر است هر ماه این گیاه با تقویت کننده های رشد، تغذیه شود. برای این کار کافی است نصف قاشق چای خوری از کود 15-15-15 را با 5 لیتر آب مخلوط کرده و هر یک ماه یک بار به جای آبیاری از این محلول استفاده کنید. نباید فراموش کرد که این کار در طول فصل زمستان نباید انجام گیرد.
هرس سازو
برای تشویق گیاه به گلدهی و رشد بیشتر، گل های خشک شده را قطع کرده تا فرآیند تشکیل بذر آغاز نشود. همچنین در آغاز هر فصل بهار بهتر است ساقه های قدیمی تر را قطع کرد که باعث می شود فضای کافی باری ایجاد ساقه های قدرتمند جدید وجود داشته باشد.
زمانی که گیاه به اندازه کافی رشد کرده و به یک توده بزرگ تبدیل شد، می توان آن را ابتدا هرس کرده و سپس به بخش های کوچک تر تقسیم کرد و در گلدان های مجزا کاشت تا هر کدام از گیاهان فضای کافی برای رشد داشته باشند.