پرورش و نگهداری درخت جاشوا

درخت جاشوا ( Joshua ) گیاهی صحرایی با رشد سریع است . جوانه این درخت می تواند تا 10 سال اول سالانه تا 7.5 سانتی متر هم رشد داشته باشد. پس از دوره رشد اولیه، سرعت رشد به شدت کم شده و تا 3.8 سانتی متر در سال کاهش می یابد. تنه درخت جاشوا از هزاران رشته باریک و کوچک تشکیل شده است، به همین دلیل سطح مقطع شاخه و تنه این درخت هیچ گونه حلقه رشد سالانه ندارد. همین مسئله تشخیص سن واقعی درخت را دشوار می کند.

درخت جاشوا به شکلی شاخ و برگ های خود را می گستراند که بخش بالای آن معمولاً تعداد زیادی شاخه ایجاد شده و ریشه های آن نیز به صورت عمیق و در محدوده ای وسیع گسترش می یابند. این درخت می تواند ریشه های خود را تا عمق 11 متری خاک به پایین بفرستد که استراتژی بسیار خوبی برای تحمل خشکسالی های طولانی مدت صحرا محسوب می شود. این سبک زندگی جاشوا چنان موثر است که می تواند آن را تا هزار سال حفظ کند. درخت جاشوا چندان علاقه ای به افزایش ارتفاع ندارد و بلندقد ترین آن ها نهایتاً خود را به ارتفاع 15 متری رسانده است.

درخت جاشوا معمولاً به واسطه بذری که تولید می کند تکثیر نسل می کند، هر چند گاهی این ساقه های زیر زمینی هستند که از خاک سر برآورده و بعد تر به گیاهانی مستقل تبدیل می شوند.

گلدهی درخت جاشوا نیز مانند بیشتر گیاهان صحرایی کاملاً وابسته به میزان آب دریافتی دارد. به علاوه اینکه این درخت پیش از گل دهی به سرمای زمستانی هم نیازمند است. در طبیعت، گل های جاشوا پس از شکفتن معمولاً توسط شب پره یوکا به اطراف پخش می شوند. این شب پره در داخل گل ها تخم گذاری می کند و به این شکل نقش گرده افشانی گیاه را بر عهده می گیرد. البته لارو هایی که از تخم ها حاصل می شوند از بذر های آینده گیاه تغذیه می کنند که به ضرر گیاه است ولی معمولاً بذر کافی برای تکثیر جاشوا باقی می ماند.

جاشوا بیشتر در جنوب غرب کشور آمریکا یافت می شود. غرب آریزونا، جنوب شرق کالیفرنیا، جنوب نوادا، جنوب شرقی یوتا و شامل غربی مکزیکو محل اصلی جاشوای بومی است. در واقع درخت جاشوا  به نوعی به نماد صحرای موهاوی که در آن منطقه قرار دارد، تبدیل شده است.

این درخت با وجود مقاومت بالا در برابر شرایط سخت بیابان، در مقابل تغییرات آب و هوایی کره زمین به شدت آسیب پذیر است. جمعیت درخت جاشوا در نوسانات و تغییرات آب و هوایی کاهش چشم گیری داشته و نگرانی هایی در مورد از بین رفتن کامل نسل درختان جاشواهای باقی مانده در پارک ملی جاشوا در آمریکا وجود دارد. تخمین زده می شود که اگر وضعیت به همین شکل ادامه پیدا کند، تنها 10 درصد از درختان جاشوا تا آخر قرن 21 باقی بمانند. تغییرات آب و هوایی علاوه بر تأثیر مستقیم بر زندگی درخت جاشوا، باعث از بین رفتن محیط مناسب برای زندگی جانواران دیگری می شود. مهاجرت گسترده جانوران مختلف آن نواحی در سال های اخیر باعث از بین رفتن ساز و کار طبیعی انتشار بذر های درخت جاشوا شده است.

پرورش و نگهداری درخت جاشوا

درخت جاشوا بزرگ ترین گیاه خانواده یوکا محسوب می شود و مانند اعضای دیگر این خانواده به آفتاب کامل و خاک شن دار علاقه مند است. درخت جاشوا را می توان از بذر پرورش داد که در این صورت به یک دوره آماده سازی در محیطی مرطوب و سرد به مدت 3 ماه نیاز است. پس از اتمام این دوره می توان بذر را در خاکی مرطوب در عمق 5 سانتی متری کاشت و گلدان را در محیطی گرم با حداقل دمای 21 درجه سانتی گراد قرار داد. البته همان طور که گفته شد، جاشوا از طریق تقسیم ریشه گیاه مادر هم می تواند پرورش داده شد.

درخت جاشوای جوان معمولاً آب بیشتری برای توسعه ریشه های خود نیاز دارد. به همین دلیل لازم است گیاهان جوان را هفته ای یک بار آبیاری کرد. این در حالیست که درخت جاشوای بالغ تنها در دوره گرمای شدید نیاز به آب پیدا می کند. به همین دلیل بسیار مهم است که خاک بین دوره های آبیاری به طور کامل خشک شود. همچنین باید توجه داشت که درخت جاشوا به کود و مواد مغذی محلول در آب در زمستان نیاز ندارد. خاک مناسب برای پرورش جاشوا خاک اسیدی یا کمی قلیایی است.

با توجه به رشد 7 تا 10 سانتی متری گیاه در هر سال، معمولاً لازم می شود که گیاه از گلدان خارج گردد و در باغچه کاشته شود. به همین دلیل برخی ترجیح می دهند درخت جاشوا را از همان ابتدا در حیاط و باغچه پرورش دهند.