فلفل دلمه

دانستنیهای علمی

Capsicum annum  ، فلفل دلمه ای ، گیاهی است یک ساله از خانواده  Solanaceae  ( سیب زمینیان )
که بومی مکزیک و آمریکای مرکزی میباشد.

این گیاه به رنگهای قرمز، زرد، سبز و نارنجی یافت می‌شود.
از ویژگیهای آن این است که به تندی دیگر گونه‌های فلفل نیست.به همین دلیل در انگلستان و ایرلند "فلفل شیرین" نیز نامیده می شود.
دانه ی این گیاه در سال 1493 به اسپانیا حمل شد و از آنجا به سراسر اروپا، آسیا و آفریقا گسترش یافت.
امروزه چین و پس از آن مکزیک و اندونزی بزرگترین تولیدکننده ی فلفل در جهان هستند.
نام گمراه کننده ی فلفل به اشتباه توسط کریستف کلمب هنگام برگشت به اروپا به این گیاه داده شد چرا که در آن زمان به هر ادویه ای که طعم تندی داشت فلفل اطلاق می شد.

خصوصیات - معرفی

فلفل سبز گیاهی است یکساله علفی و دارای ساقه بی کرک به ارتفاع 30 تا 60 سانتی متر، دارای برگهای منفرد بیضی، نوک تیز ( در قسمت انتهایی ساقه) و عاری از کرک در قسمتهای تحتانی ساقه است.
گلهائی به رنگ سفید یا سفید مایل به زرد دارد.
میوه اش دارای تعداد زیادی بذر است و داخل آن از چند حفره یا قسمت تشکیل شده است که ممکنست بین 2 تا 4 و گاهی تا 5 قسمت متغیر باشد.
شکل میوه بسیار متغیر است آنها به صورت کشیده، نوک تیز، گرد و کروی مخروطی و یا استوانه ای مشاهده می گردند. رنگ میوه نارس سبز است ولی وقتی که رسید به رنگهای زرد، قرمز، یا قهوه ای ظاهر می شود.

شرایط نگهداری فلفل دلمه

نور مورد نياز متوسط آبياري و رطوبت مرطوب دماي مورد نياز دمای بین 16 تا 21 درجه سانتیگراد خاک مورد نياز خاک شنی ، ماسه ای ، لومی ،مرطوب

شرایط محیط رشد گیاه فلفل دلمه ای به شرح زیر است :

خاک :  خاک شنی ، ماسه ای ، لومی و مرطوب برای رشد این گیاه مناسب است .
ph خاک بهتر است بین 6.5 تا 7.5 باشد.
نور : آفتابی - نیمسایه .
دما : دمای بین 16 تا 21 درجه برای رشد گیاه مناسب است.
فلفل دلمه ای نباید در معرض سرما قرار گیرد و دمای کمتر از 15 درجه باعث ازبین رفتن آن خواهد شد.
آبیاری : به صورت متوسط صورت گیرد.
کوددهی : این گیاه به کوددهی فراوان نیاز دارد.

خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی

خواص گیاه فلفل دلمه ای به شرح زیر میباشد :
تحقیقات نشان داده‌است که کاپسی سین (capsaicin) موجود در فلفل، باعث کاهش بروز زخم معده می‌شود.
کاپسی سین، موجب افزایش جریان خون در قسمت مخاطی معده و تولید موکوس به وسیلهٔ دیوارهٔ معده می‌شود، بنابراین بافت معده در برابر ترشح اسید معده مصون باقی می‌ماند.
مطالعات نیز دیده شده‌است که خوردن ۲۰ گرم فلفل، درست ۳۰ دقیقه قبل از خوردن یک عدد آسپیرین، از اثرات مخرب این دارو بر بافت معده و دوازدهه، در اثر مصرف طولانی مدت آن جلوگیری می‌کند.
افرادی که طولانی مدت الکل مصرف می‌کرده‌اند، اگر عادت به خوردن فلفل نیز داشته‌اند، بافت معده‌شان کمترین آسیب را دیده‌است. در حالی که بسیاری از مردم به غلط تصور می‌کنند، فلفل می‌تواند ناراحتی‌های معده را تشدید کند.
فلفل داروی ضد سرطان است. از فلفل می‌توان در درمان سرطان و حتی برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری استفاده کرد. تحقیقات نشان داده‌اند کپساسین موجود در فلفل، به عنوان یک ترکیب ضد سمی عمل کرده و مانع از فعالیت ترکیبات سرطان زا در بدن می‌شود و از تشکیل تومورهای بدخیم در بدن جلوگیری می‌کنند.
به علاوه، این سبزی سرشار از ترکیبات آنتی اکسیدانی مثل ویتامین C و کاروتن است.
اثر فلفل در سرماخوردگی: وجود مقادیر فراوان ویتامین C در فلفل دلمه‌ای باعث شده این سبزی برای درمان سرماخوردگی مفید باشد. طوری که مصرف مرتب این سبزی در برنامهٔ غذایی، هم شدت و هم طول دوران سرماخوردگی را کاهش می‌دهد.

نحوه تکثیر فلفل دلمه

کاشت:
بذر فلفل در مجاورت دمای 25 درجه سانتی گراد طی مدت دو هفته جوانه می زند مدت زمان پرورش نشا بستگی به میزان دما و تنک کردن در خزانه دارد.
این زمان پرورش طی زمستان با استفاده از نور مصنوعی حدود یک سوم کوتاهتر می شود. با اولین نشانه ظهور غنچه گل یعنی نشاها به اندازه کافی رشد کرده اند و می توانند به زمین اصلی منتقل شوند. چنانچه نشاها مدت زیادی در خزانه نگهداری شوند کلاهک ریشه که در حالت معمولی سفید است به رنگ قهوه ای در می آید که این خود باعث کندی رشد گیاه در زمین اصلی و دیررس شدن محصول می شود. دمای خزانه تا هنگام جوانه زدن حدود 25 درجه و پس از آن بین 16 تا 18 درجه سانتی گراد است نشاها تا آغاز تشکیل اولین غنچه گل در خزانه باقی می مانند. معمولاً برای کشتهای مکانیزه از گلدانهای توربی استفاده می شود. فواصل کاشت در زمین اصلی 40 در 50 و یا 50 در 50 سانتی متر است. پس از کاشت در زمین اصلی و بلافاصله پس از رشد اندک، به علت رشد رویشی بهتر و قوی تر اولین گل آن ( شاه گل) کنده می شود نشاها را برای تقویت و مقاوم کردن قبل از انتقال با محلول 5/. درصد سولفات پتاسیم محلول پاشی می کنند.
داشت:
پس از انتقال فلفل به زمین اصلی باید نسبت به آبیاری آن اقدام نمود و به مرور وجین کردن علفهای هرز، دادن کود سرک و خاک دادن پای بوته ها از جمله مراقبتهای زراعی لازم برای گیاه را انجام داد. در فلفل دلمه معمولاً 2 تا 3 شاخه را نگهداری و بقیه را هرس می کنند. از آفات مهم فلفل می توان از شته ها، تریپس، کرم شب پره زمستانه، ککهای گیاهی و انواع مختلف نماتدها را نام برد از بیماریهای مهم فلفل آنتراکنوز، پژمردگی باکتریایی، لکه برگی، پوسیدگی میوه، سفیدک حقیقی، بیماری بوته میری فیتوترایی فلفل و بیماریهای ویروسی را نام برد.
برداشت :
چگونگی برداشت فلفل به نوع فلفل و طرز مصرف آن بستگی دارد عمل برداشت با دست انجام می شود. معمولاً برای تهیه ترشی فلفل موقعی که میوه هنوز کاملاً نرسیده و رنگ آن سبز است آنرا جمع آوری می کنند ولی برای تهیه ادویه باید میوه کاملاً رسیده و رنگ آن قرمز شده باشد. بنابراین برای منظور اخیر موقع برداشت فلفل تند اواخر تابستان شروع می شود در صورتیکه فلفل ترشی یعنی سبز ونارس آنرا از اواسط تابستان می توان برداشت کرد. موقع برداشت فلفل دلمه ای نیز نسبت به اینکه سبز و یا قرمز مورد تقاضا باشد از اواسط تابستان تا اواسط پائیز بطول می انجامد. ارقام فلفل شیرین را وقتی برداشت می کنند. که میوه های آنها هنوز سبز هستند ولی باید به رشد کاملشان رسیده باشند. فلفل سبز را می توان در کیسه های بلند پلاستیکی در دمای 8 تا 10 درجه سانتی گراد و رطوبت نسبی 85 درصد برای مدت 4 هفته نگهداری کرد.

فلفل زینتی فلفل کاپسیکوم اکزمیوم دارفلفل زرد / برباس زرد

تزیمبالو سولانوم باربنکی - توت آفتابی گُلدن بِری گل اطلسي