ترب وحشی

گیاه "ترب وحشی" گیاهی یکساله یا دوساله از خانواده شب بوئیان (Brassicaceae) است. این گیاه دارای ساقه هایی به ارتفاع 60 تا 150 سانتیمتر و برگ های طوقه ای به طول 8 تا 15 سانتیمتر و عرض 3 تا 15 سانتیمتر، باحاشیه ای دندانه دار و بریدگی های عمیق است.

گل های آن نسبتاً درشت با گلبرگ های بنفش تا سفید که بر روی آن رگبرگ هایی به رنگ صورتی دیده می شود، می باشند. 

ترب وحشی از علف های هرز مزارع گندم، جو، توتون و سبزی و صیفی است. در مزارع غلات برای کنترل آن از 2,4,D به نسبت 1 تا 1.5 لیتر در هکتار، از زمان پنجه زدن تا تشکیل ساقه (گندم) می توان استفاده کرد. همچنین در مزارع یونجه، شبدر، اسپرس، می توان از علفکش کلرتال دیمتیل به نسبت 8 تا 12 کیلوگرم در هکتار استفاده کرد که در بونجه تازه کشت شده، بعد از کاشت و قبل از سبز شدن یا اوایل بهار قبل از بیدار شدن یونجه استفاده می شود. 

در هر یکصد گرم ریشه  ترب وحشی خام مواد زیر وجود دارد:

آب ۷۴ گرم – پروتئین ۳/۲ گرم – انرژی ۸۷ کالری – مواد چرب ۰/۳ گرم – هیدرات ها کربن ۱۹ گرم  کلسیم ۱۴ میلیگرم – فسفر ۶۴ میلیگرم – آهن ۱/۴ میلیگرم – سدیم ۸ میلیگرم – پتاسیم ۵۶۴ میلیگرم – تیامین ۰۷/ ۰ میلیگرم – اسانس روغن فرار -گلیکوزید سینیگرین – آنزیم مایروزین.

ویتامین C ۸۱ میلیگرم در یکصد گرم ریشه  ترب وحشی وجود دارد.

تازه  آن را رنده کنید، بعد روی پارچه ای تمیز پهن کرده و روی آن شکر بریزید و ظرفی زیر آن قرار دهید، کم کم مایع شیرینی از پارچه خارج می شود، آن را روزی یک یا دو قاشق سوپ خوری بخورید. ناراحتی های حاصل از کمی ویتامین C را برطرف می کند.

ضماد آن برای درمان درد عصبی، سیاتیک، گرفتگی عضلات، درد رماتیسمی، فلج های موضعی و لومباگو مفید است.

آن را بخورید. مدر، معرق و محرک است، به هاضمه کمک می کند.

محلل بسیار قوی است، خوردن آن برای رفع سم گزش عقرب و سایر حشرات و گزندگان نافع است و خوردن و مالیدن آن برای درمان فلج، لقوه و سستی اعضا نافع می باشد.