گازمانیا مینور

جنس گیاهی گازمانیا بیش از 120 گونه گیاه گلدار تولید می کند که همگی آنها متعلق به خانواده Bromeliaceae و زیرخانواده Tillandsioideae می باشند. این گیاهان فاقد ساقه، همیشه سبز، اپی فیت و چند و بومی فلوریدا، غرب هند، جنوب مکزیک، آمریکای مرکزی و شمال و غرب آمریکای جنوبی هستند. همچنین برخی از گونه های این جنس در ارتفاعات بیش از 3500 متری در جنگل های بارانی رشته کوه های آند نیز یافت می شوند. نام جنس گازمانیا (Guzmania) برگرفته از نام Anastasia Guzman (آناستازیا گازمان)، داروساز و طبیعت شناس اسپانیایی می باشد. چندین گونه از این جنس در داخل و خارج گلخانه یا آپارتمان قابل کشت و کار هستند. 

برگ های این گیاهان باریک تر از نیدولاریوم و فاقد دندانه است. در گونه گازمانیا مینور، گل ها شکفته و از بالا ستاره ای شکل دیده می شوند. برگ های این گیاه زبانی شکل، بلند و نوک تیز، با ظاهری چرمی و براق، ابتدا به رنگ سبز روشن هستند که با بلوغ گیاه به رنگ سبز تیره در می آیند و بر سر گلدان چتر می زنند.

گونه های مختلف جنس گازمانیا عمدتاً به آب و هوای گرم با رطوبت بالا نیاز دارند. 

این گیاهان به آبیاری در حد متوسط نیاز دارند و تابستان ها بهتر است بطور منظم مه پاشی شوند و در معرض رطوبت قرار بگیرند. هر ۳ الی ۴ هفته برای جلوگیری از پوسیدگی، آب آن را عوض کنید. به غیر از زمان گلدهی، فنجان گیاه (قسمت انتهایی و رنگی گیاه) باید با آب باران یا آبی سبک پر شود. با انجام این کار در زمان گلدهی عمر گل کم می شود. این آب باید هر ۴-۳ هفته برای جلوگیری از پوسیدگی عوض شود.

به مکانی پر نور، به دور از نور مستقیم آفتاب احتیاج دارد. در صورتی که نور کم باشد، گیاه هیچ وقت گل نمی دهد.

دمای بالاتر از ۱۸ درجه با رطوبت بالا مناسب این گیاه است. بهتر است برای حفظ رطوبت، در زیر گلدانی این گیاه سنگریزه ریخت و در آن به ارتفاع کمتر از سنگریزه ها آب ریخت و همچنین گیاه را هر روز مه پاشی کرد.

قارچ Bipolaris sorokiniana و برخی دیگر از قارچ ها می توانند به این گیاه حمله کرده و سبب مرگ ریشه های آنها گردند. کشت گیاهان در نواحی بسیار مرطوب و سرد، مرگ ریشه ها یا بوته میری را افزایش می دهد.