جنیپاپو

دانستنیهای علمی

گیاه جنیپاپو، گونه ای از جنس Genipa و بومی آمریکای جنوبی (جنوب تا پرو) می باشد. این گونه گیاهی، بیشتر در جنگل های بارانی رشد می کند.

خصوصیات - معرفی

خصوصیات گیاهشناسی:

جینوپاپو، درختی در اندازه های کوچک تا متوسط است که تا حدود 15 متر ارتفاع رشد می کند. اما بعضی از گونه های آن تا 30 متر نیز می رسد. قطر تنه درخت حدود 30 تا 80 سانتیمتر است که پوستی نازک و صاف دارد. برگ ها متقابل، نیزه ای تا کشیده، به طول 20 تا 35 سانتیمتر و عرض 10 تا 19 سانتیمتر، دارای حاشیه ی یکپارچه و به رنگ سبز تیره و براق می باشد. گل ها سفید یا زرد یا قرمز، دارای کاسه ی گل پنج لُبی و به قطر 5 تا 6 سانتیمتر است. این میوه ها، خوراکی، سته، دارای پوستی نازک و به قطر 5 تا 8 سانتیمتر هستند.

شرایط نگهداری جنیپاپو

نور مورد نياز زیاد آبياري و رطوبت کمی مرطوب دماي مورد نياز نواحی گرمسیری خاک مورد نياز خاک عمیق، غنی، لومی و مرطوب

شرایط محیط رشد:

این درخت مخصوص نواحی گرمسیری و محدود تا ارتفاع 100 متر بالاتر از سطح دریا در پِرو است که در اثر سرمای زیاد و کاهش دما در فلوریدا از بین می رود. بهترین عملکرد و تولید گل را نیز در آب و هوای مرطوب، خاک عمیق، غنی، لومی و مرطوب دارد.

خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی:

اندام های مورد استفاده این درخت، میوه، پوست و ریشه ی آن است.

کولتیوارهای مختلف جنس جنیپا دارای میوه های خوراکی هستند که برای تهیه ی نوشیدنی، مربا، شربت و بستنی ها استفاده می شوند. همچنین گفته شده که از میوه های آن می توان به عنوان طعمه برای صید ماهی های کاندیرو (Candiru) استفاده کرد. هندی های ساکن آمریکای جنوبی، پاهای خود را در محلولی که از میوه های این گیاه تهیه شده است، می شویند. این محلول خواص قابض کنندگی نیز دارد. همچنین میوه آن را به عنوان چای، دم کرده و از این دمنوش جهت درمان برونشیت استفاده می کنند. در پوتوریکو، میوه تازه آن را در یک محفظه ی شیشه ای در یخچال نگهداری کرده و به عنوان یک غذای نیروبخش و مقوی مصرف می کنند.

میوه های گس و نارس آن برای تغذیه حیوانات اهلی و وحشی مورد استفاده قرار می گیرد. آب میوه نارس آن بی رنگ است ولی اگر در معرض هوا قرار گیرد و اکسید شود به تدریج به رنگ قهوه ای روشن، سپس آبی-مشکی و در نهایت به رنگ مشکی کهربایی تبدیل می شود. آب میوه برای درمان رماتیسم، آسم و بهبود سیستم تنفسی نیز کاربرد دارد. از پالپ میوه آن دارویی برای بی حس کردن دندان تهیه می شود. از میوه های سبز و به زمین ریخته آن علیه خارش نیز استفاده می گردد.

ترکیبات شیمیایی: میوه آن دارای حدود 0.51 درصد پروتئین، 11.21 درصد کربوهیدرات ها، 4.30 درصد قند، 0.63 درصد مالیک اسید است. 100 گرم از میوه دارای 40 میلیگرم کلسیم، 58 میلیگرم فسفر و 33 میلیگرم ویتامین C می باشد. بذور میوه ی جنیپاپو نیز دارای 22500 پی پی ام کافئین است. از ترکیبات شیمیایی دیگر این میوه می توان به کاتِرین، گاردنوزید، جنامسایدز A-D، جنیپیک اسید، جنیپین، جنیپین-جنتیوبیوساید، جنیپینیک اسید، جنیپوساید، جنیپوسیدیک اسید، گلیرسید، هیدانتوئین، مانیتول، متیل اتر، تانیک اسید و تانن اشاره کرد.

مقابله به آفات جنیپاپو

آفات و بیماری ها:

برگ های این گیاه منبع غذایی خوبی برای کرم های صدپا و پروانه های فادوس (Aellopos fadus) می باشند.

نحوه تکثیر جنیپاپو

تکثیر:

تکثیر این گیاه با استفاده از کشت بذر صورت می گیرد. بذور در دمای 25 تا 30 درجه سانتیگراد جوانه می زنند. نهال ها 6 تا 12 ماه پس از کشت، زمانیکه ارتفاعشان به 20 سانتیمتر رسید به زمین اصلی منتقل می شوند.

در پورتوریکو، گل ها و میوه ها به طور متوالی از بهار تا پاییز تشکیل می شوند. در برزیل، گل ها در ماه نوامبر و میوه های آماده برای فروش، در فوریه و مارچ ظاهر می شوند.

جِنیپاپو بی کُرک

مَنگوستین زرد قهوه چاریریانا نِدیا قهوه