آلوی هندی

گیاه "آلوی هندی" یا "قهوه هندی" درختی مخصوص جنگل های بارانی زمین های پست و کوهستان ها و از خانواده بید (Salicaceae) است. این گیاهان به صورت خودرو در جنوب شرق و شرق آسیا می روید ولی در برخی از مناطق دیگر نیز کشت می شوند. منشأ اولیه این گیاهان بطور دقیق شناخته شده نیست اما به نظر می رسد که منشأ آنها نواحی گرمسیر آسیا و احتمالاً هند باشد. 

این گیاه به صورت درختچه یا درختی کوچک به ارتفاع حدود 10 متر است که گل های کوچکی به رنگ سفید تا سبز و معطر تولید می کند. میوه های آن هم به صورت خام و هم به صورت پخته شده یا مربا به مصرف خوراکی می رسند. پوست این گیاه نیز مصارف دارویی دارد. در برخی موارد نیز برای چوب و الوارش برداشت می شود.

برگ ها واژتخم مرغی یا بیضوی، به طول 3 تا 7 سانتیمتر، صاف و بدون کرک، نوک تیز، با حاشیه ای دندانه دار یا یکپارچه می باشد. 

گل ها دوپایه، تشکیل شده در شاخه های کوتاه، گل های نر به صورت منفرد یا خوشه ای، گل های ماده به صورت منفرد، دارای 4 تا 6 کاسبرگ کرکدار و تخم مرغی شکل، کاسبرگ های گل های نر به طول 4 تا 5 میلیمتر، کاسبرگ های گل های ماده به صورت مدور، پرچم ها به طول 3 تا 5 میلیمتر، دیسک دارای 4 تا 6 لوب و گرد هستند.

میوه های این گیاهان به صورت سته ای و بیضوی شکل، به طول 2.5 سانتیمتر، با پوستی به رنگ قرمز تیره یا ارغوانی (در زمان رسیدن) دیده می شوند.

نژادهای مختلفی از این گونه وجود دارد که ممکن است دارای میوه هایی با کیفیت های مختلف باشند. 

کاربردها: 

میوه های این گیاه ارزش خوراکی داشته و دارای طعمی مورد پسند می باشند. این میوه ها دارای گوشتی ثابت، به رنگ سبز مایل به قهوه ای و آبدار هستند. در برخی موارد نیز ممکن است دارای طعمی گس باشند. 

از این میوه ها همچنین برای تهیه مربا، دسر و مارمالاد نیز استفاده می شود. 

چوب آنها به رنگ قرمز یا قرمز-نارنجی و سخت و شکننده است که به خوبی نیز جلا داده می شود. از آنها برای تهیه ابزارآلات کشاورزی و نیز برای دیوار سازی استفاده می گردد. 

برگ ها و ساقه های جوان مزه ای مشابه ریواس دارند. و به عنوان قابض و اشتهاآور نیز استفاده می شوند. 

همچنین برگ ها و پوست آنها برای جلوگیری از خونریزی لثه و دندان درد کاربرد دارند.

از دم کرده پوست آنها برای تهیه محلول های غرغره استفاده می شود.