کاهو گیاهی یک‌ساله از خانواده ی گل مینا یا گل آفتاب گردان کاسنیان است. کاهو بیشتر به صورت سبزی پرورش می‌یابد ولی در مواقعی به صورت ساقه یا بذر نیز یافت می‌شود. کاهو برای اولین بار توسط مصریان باستان کشت شد که آن را از یک علف هرز که دانه‌هایش برای تولید روغن استفاده می‌شد به دست آوردند.کاهو می‌تواند توسط موجوداتی که کمبود مواد غذایی دارند، همچون حشرات یا آفت‌های پستانداران و قارچ‌ها و باکتری‌ها دچار آفت‌زدگی شود.یکی از بیماری های مهم کاهو بیماری قارچی سفیدک داخلی می باشد
اين بيماری در سال 1843 در دنيا شناسایی شد و در ايران در سال 1343 توسط ارشاد جمع‌آوری گرديد.علائم بیماری به صورت لكه های زرد و روشن در سطح فوقانی برگ به تدريج توسعه می يابد و قهوه ای و نكروز می شوند.
در سطح زيرين برگ كركهای سفيد يا خاكستری رنگی كه اسپورانژيفورها و اسپورانژها باشند ديده می شود.رشد بوته ها ممكن است كند شده و يا بطور كامل قطع گردد.
آلودگی اواخر فصل رشد چون به برگهای خارجی حمله ميی كند باعث وضع نامطلوب جهت فروش و عدم بازار پسندی مي شوند.قارچ زمستان و شرايط نامساعد را بصورت ااسپور در بذر كاهو، خاك و بقايای گياه آلوده سپری می كنند مناسبترين درجه حرارت برای توليد اسپورانژ 15-12 درجه سانتيگراد ميی باشد.رخنه قارچ به گياه مستقيماً از طريق اپيدرم (نفوذ مكانيكی) و يا از طريق روزنه‌های برگ صورت می گيرد. مناطق معتدل مرطوب يا شبهای مه‌آلود و يا بارانی بيماری را افزايش می دهد.
كنترل بیماری از طریق راهکار های زیر است : 1- شناسایی و كشت ارقام مقاوم 2- استفاده از سموم زينب، مانب يا مانكوزب (ديتان ام 45) به نسبت دو در هزار در اولين مشاهده علائم بيماری . و رعايت تناوب زراعی در كاهش بيماری موثر می باشد.