کنترل علف های هرز آفتابگردان :
آفتابگردان با نام علمی Helianthus annuus از تیره ComPositeae می باشد
کاشت انواع آجیلی بومی شده این محصول در اطراف صیفی کاریها از گذشته دور تاکنون بسیار معمول بوده است و با تشکیل شرکت سهامی توسعه کشت دانه های روغنی و وارد کردن ارقام خارجی پر روغن در سال 1347 نسبت به کشت آفتابگردان در سطوح بزرگ جهت روغن گیری از دانه آن اقدام گردید
کنترل علف های هرز آفتابگردان بخشی از آن در طی دوران آیش فصلی و عملیات تهیه بستر بعمل می آید.
علف های هرزی که در دوران سبز شدن محصول پدیدار می گردند می توان با استفاده از دندانه سبک انگشتی یا چنگک گردان استفاده نموده و علفهای هرز تازه سبز شده را کنترل نمود که این عمل خسارت کمی به گیاهچه های جوان می زند که به همین منظور ابتدا تراکم بوته آفتابگردان را زیاد و بعداً اقدام به تنک می نمایند.
پس از ارتفاع گرفتن محصول می توان بین ردیف های کاشت را بوسیله کولیتواتور وجین مکانیزه نمود و این در زمانی است که بوته های 4 تا 6 برگی بوده و حداقل 15 سانتی متر ارتفاع داشته باشند.
چون آفتابگردان به علف کش های هورمونی حساس است این علف کش ها نباید در نزدیکی مزرعه آفتابگردان استفاده گردد.
علف کش های پیش از کاشت شامل آلاکلر – اتال فلورالین(سونالان) – EPTC - و ترفلان می باشند.
علف کش آلاکلر به 5-3 لیتر در هکتار برای کنترل بذر علفهای هرز باریک برگ یکساله و برخی از علفهای هرز پهن برگ یکساله و نیز او یارسلام واتال فلوراین به میزان 4-2 لیتر در هکتار برای کنترل بذر علفهای هرز پهن برگ و بیشتر باریک برگهای یکساله و علف کش ترفلان به میزان 2-5/1 لیتر در هکتار برای کنترل بذر علف های هرز باریک برگ و بسیاری از برگ پهن ها و EPTC به میزان 4 تا 5 لیتر در هکتار برای کنترل بذر اکثر علف های هرز باریک برگ و تعداد از برگ پهن ها مؤثر می باشد
از جمله علف کشهای بعد از کاشت می توان علف کش بنتازون برای کنترل علف های هرز برگ پهن به میزان 5/3-3 لیتر در هکتار و علف کش ستوکسیدیم (نابواس) برای کنترل علف های هرز باریک برگ یکساله و هالوکسی فوپ (گالانت) به میزان 2 لیتر در هکتار برای کنترل علف های هرز باریک برگ یکساله و ایمازامتابنز – متیل (آسرت) برای کنترل خردل وحشی در آفتابگردان توصیه شده است.