مدیرکل آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست گفت: هر هکتار جنگل پهن‌برگ می‌تواند سالانه تا 2000 متر مکعب آب را در خاک نفوذ دهد و از هدر رفتش ممانعت کند. در حقیقت سرعت نفوذ آب در خاک جنگلی دست‌کم 40 برابر خاک غیرجنگلی است بنابراین حراست از رویشگاه‌های جنگلی به طور همزمان کارکردهای مثبتی دارد.
به گزارش خبرنگار سرویس محیط زیست ایسنا، محمد درویش در دومین کنفرانس ملی مخاطرات محیط زیست زاگرس که امروز در سالن همایش‌های سازمان حفاظت از محیط زیست برگزار شد، افزود: حراست از رویشگاه‌های جنگلی به طور همزمان دو کارکرد مثبت دارد. نخست آنکه سدهای طبیعی زیرزمینی را پر می‌کند که همان اندوخته‌های آبی راهبردی کشور به شمار می‌رود و مهمتر آنکه با کاهش ضریب هرز آب از جابه‌جایی خاک و هدررفت ارزشمندترین ماده حیاتی زمین ممانعت می‌کند و آن را از گزند سیل‌ها می‌رهاند.
وی افزود: حفظ رویشگاه شش میلیون هکتاری زاگرس به معنی تامین آب برای نیاز شرب مردم کلان‌شهری است که 12 برابر تهران امروز جمعیت دارد. بنابراین اگر زاگرس هیچ کارکردی هم نداشت- که دارد- به تنهایی می‌تواند کابوس تشنگی را از 160 میلیون ایرانی امروز و فردا بزداید.
مدیر کل آموزش و مشارکت‌های مردمی سازمان حفاظت محیط زیست تاکید کرد: تقریباً سرچشمه اغلب رودهای بزرگ و مشهور کشور مانند اروند، کارون، دز، سفیدرود و زاینده‌رود مدیون زاگرس هستند. هنوز بیش از 60 درصد از عشایر و 10 درصد از روستانشینان زاگرسی به اندوخته‌های چوبی زاگرس مانند هیزم یا ذغال نگاه می‌کنند.
وی افزود: فشار بی‌امان بر زاگرس سبب شده تا براساس یافته‌های سازمان متولی جنگل‌های کشور ارتفاع متوسط توده‌های جنگلی زاگرس از 12 متر به هشت متر کاهش بیابد و همزمان چتر تاج‌گوش 75 درصد درختان زاگرس به کمتر از 25 درصد برسد. این در حالیست که شاهد خشکید‌گی میلیون‌ها درخت بلوط و بنه در طول یک دهه اخیر هستیم که ناشی از تشدید ریزگردها، کشاورزی در زیر اشکوب و چرای بی‌رویه است.
وی تاکید کرد: لازم است تلاش کنیم تا با کاهش وابستگی معیشتی مردم غرب کشور و حمایت واقعی از رونق کسب و کارهای سبز و استحصال انرژی‌های نو به زاگرس کمک کنیم و در این جهت لازم است سرمایه‌های اجتماعی زاگرس را تقویت کنیم. علاوه بر آن نیز نگاه امنیتی و برخوردهای دست و پا گیر دیوان‌سالارانه با تشکل‌های مردم نهاد نداشته باشیم.