گل نسترن

دانستنیهای علمی

گل نسترن گیاهی از جنس Rosa در خانواده Rosaceae است که معمولا با عنوان "Dog Rose" در دنیا شناخته میشود. این گونه رز وحشی بومی کشور های اروپایی از جمله بریتانیا و نروژ و همچنین شمال غرب آفریقا و غرب آسیا است.

خصوصیات - معرفی

این درختچه خزان شونده به طور معمول به ارتفاع 1 تا 5 متر میرسند، هر چند گاهی اوقات می تواند بالاتر هم بروند. ساقه آن باریک و تیزاست و به بالا رفتن آن کمک میکند.

برگ ها به شکل پر با 5 تا 7 برگچه و گلها معمولا به رنگ صورتی کم رنگ، با 4 تا 6 سانتی متر قطر با پنج گلبرگ، و میوه آن به طول 1.5 تا 2 سانتی متر بیضی شکل و به رنگ نارنجی و قرمز میباشد.

میوه گل نسترن به نام سای نورودون Cynorhodon خوانده می شود. جدار داخلی میوه دارای الیاف باریک وابریشمی است که درآن فندقه های سختی جادارد.پس ازخشک شدن دارای طعمی قابض وکمی شیرین بابوئی ضعیف می باشد. قسمت گوشتدار سای نورودون دارای مقدارزیادی ویتامین C،اسید سیتریک،اسیدمالیک،قندوتانن است. دانه های آن دارای حدود ۱۰%روغن بوده که به رنگ زردکمرنگ متمایل به قرمزودارای بوئی مطبوع می باشد.البته دانه ها سمی است.

شرایط نگهداری گل نسترن

نور مورد نياز زیاد آبياري و رطوبت مرطوب دماي مورد نياز 5 درجه سانتیگراد خاک مورد نياز انواع خاک با زهکشی خوب

گل نسترن در خاک سبک (شنی)، متوسط ​​(لومی) و سنگین (رس) رشد میکند، هرچند خاک رس سنگین خوب زهکشی شده را ترجیح میدهد. رشد مطلوب این گیاه در مناطق نیمه سایه جنگلی است و نیاز به محیط مرطوب دارد. گل نسترن قادر به تحمل آب و هوای سرد با درجه حرارت تا -10 درجه سانتیگراد است و همچنین می تواند بادهای قوی را تحمل کند.

از گل نسترن غالباً به عنوان گیاه پایه برای پیوند با گونه‌های دیگر استفاده می‌شود

خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی

این گیاه دارای برخی از آنتی اکسیدان ها می باشد. میوه آن دارای ویتامین C است و از آن شربت، چای و مربا تهیه میشود. این گل به علت داشتن خواص و ویتامین در طول جنگ جهانی دوم در ایالات متحده در باغ پیروزی کاشته شد، و هنوز هم در سراسر ایالات متحده، از جمله کنار جاده ها، و در مناطق شنی و مرطوب، بالا و پایین خطوط ساحلی یافت می شود.

گل نسترن در قرن هجدهم و نوزدهم برای درمان گزش سگ هار مورد استفاده قرار می گرفت و احتمالاً از این رو به نام "Dog Rose" یا "گل رز سگ" نامیده شده است.

گل نسترن در طب سنتی ایران به کار می‌رود. از مهم‌ترین خواص دارویی آن می‌توان آرامش بخشی و التیام بیماری‌های قلبی را نام برد. مقوی معده، پایین آورنده فشار خون، کم‌کننده قند خون است و درد و ورم کلیه و اسهال را درمان می‌کند. معمولاً آن را به صورت دم‌کرده (چای میوه نسترن) مصرف می‌کنند.

طریقه و میزان مصرف : 1 تا 3 قاشق میوه ی خرد شده را در آب جوش ریخته و 15 تا 20 دقیقه می گذاریم به همان حال بماند ؛ سپس آن را صاف کرده و مصرف می کنیم. این مقدار را می توان روزی سه بار تکرار کرد.میزان مصرف می تواند بر حسب وزن تا روزی 12 گرم باشد. مهم ترین اثرات گزارش شده : ضد درد ، ضد اسهال ، ضد اکسیدان ،‌ملین ،‌ادرار آور ، کاهش دهنده ی قند خون ، مسهل ، مهار کننده ی لیپوکسی ژناز ، مقوی اعصاب و ضد کرم .

هشدار - عوارض جانبی

مصرف خوراکی میوه ی گل سرخ هیچگونه مسمومیتی ایجاد نمی کند و 100 گرم از آن حاوی بییش از 1200 میلی گرم ویتامین c می باشد. مصرف مقادیر کم آن هیچ عارضه ای در بر ندارد و در مورد مصرف مقدار زیاد و طولانی آن هم گزارشی ارائه نشده است. در کتب اروپایی مانند کمیسیون E ، عوارض مصرف مقدار زیاد این میوه ناشناخته گزارش شده است.
البته کارگزانی که بطور مداوم در معرض میوه های گل سرخ هستند ممکن است دچار حساسیت و مشکلات تنفسی شوند. بعضی از این عوارض در واقع حساسیت نیستند بلکه پرزهای ریز میوه ی گل سرخ هستند که مانند پشم بروی پوست تحریکات مکانیکی پوست ایجاد می کنند.

نسترن زرد نسترن کوهی رز فرانسوی گل رز

رز وحشی اسپیره پنج انگشت بهاره غافث