نام علمی : Epicometis hirta Poda
این آفت اولین بار توسط افشار در سال 1316 گزارش
گردید. این آفت به گل و گاهی برگ درختان جنگلی و باغی از جمله اكاسیا،
توسكا، ولیك، سیب جنگلی، صنوبر، اقاقیا، نسترن،گوجه و انار حمله می كند.
خسارت آفت توسط حشرات بالغ ایجاد می شود. لاروها خسارت چندانی ندارند.
شكل
شناسی : حشره بالغ به رنگ سیاه مات با كرك های متراكم زرد روشن پوشیده شده
است. بالپوش ها دارای نقاط سفید كوچكی است . روی پیش گرده یك خط برجسته
وجود دارد.
زیست شناسی : زمستانگذرانی این آفت به صورت حشره كامل
داخل خاك و یا لانه های شفیرگی در عمق تا 20 سانتی متری خاك طی می شود.
اگر هوا در پاییز و زمستان گرم شود حشرات بالغ از خاك خارج می شوند. در
اوایل بهار با مساعد شدن هوا حشرات بالغ بتدریج ظاهر شده و از گل درختان
تغذیه می كنند.
بعد از چند روز تغذیه حشرات بالغ جفتگیری و حشره ماده تا
20 تخم داخل خاك می گذارد. دره انكوباسیون تخم دوهفته طول كشیده و لارو
دارای سه سن می باشد. لارو ها از مواد آلی پوسیده خاك و حتی ریشه گیاهان
علفی تغذیه می كنند.
لاروها سپس لانه ای شفیرگی در خاك تشكیل داده و درون
آن شفیره می شوند. دوره شفیرگی یك هفته طول كشیده و سپس حشرات بالغ ظاهر
می گردند. این آفت دارای یك نسل در سال است.