نقطه پژمردگی

یک قسمت از آب نگهداری شده در خاک به تدریج توسط ریشه گیاهان مصرف می شود که بخش اعظم آن صرف تعرق از طریق اندامهای هوایی آنها می گردد و قسمتی دیگر از سطح زمین تبخیر و از دسترس خاک خارج می شود

نقطه پژمردگی را به صورت درصدی از رطوبت نسبت به وزن خشک یا حجم ظاهری خاک نشان می دهند که مقدار آن به موجودیت فیزیکی و به ویژه بافت خاک بستگی دارد. برای یادآوری حدود تغییرات رطوبت خاک در این نقطه می توان گفت که رطوبت نقطه پژمردگی در خاک های شنی در حدود 1 تا 5/3 درصد و در خاک های لیمونی 5 تا 15 درصد و در خاک های رسی 15 تا 20% وزن خشک خاک است .

تعیین دقیق رطوبت در نقطه پژمردگی مشکل است چرا که علاوه بر موجودیت فیزیکی خاک – گیاه نیزبنا به چگونگی حساسیت خود در بروز حالت پژمردگی دخالت می نماید. تأثیر وجود سفره آب و در فاصله یی نسبتاً کم از سطح خاک بر حرکتی که از نیروی کاپیلاریته ناشی می شود و حائز اهمیت زیاد است.

چرا که حرکت آب تحت نیروی مزبور از نقطه ای با رطوبت زیاد به طرف نقطه با رطوبت کمتر انجام می گیرد و وجود چنین سفره آب در خاک همواره در سطح خود یک ورقه از خاک با رطوبت زیادتر از خاک لایه های فوقانی ایجاد می نماید. بدین ترتیب حرکت آب در خاک تحت تأثیر نیروی کاپیلاریته تا فاصله ای از سفره آب زیر زمینی در کنترل و نفوذ این سفره قرار می گیرد .