این گیاه، کاکتوسی است زیبا و ستونی شکل با گل های زینتی. این کلیستوکاکتوس های باریک و پرگل در میان تمام مجموعه ها از زیبایی خاصی برخوردار هستند.
کلیستوکاکتوس یک جنس از گیاهان گلدار از خانواده کاکتوس است
که بومی مناطق کوهستانی آمریکای جنوبی (پرو، اروگوئه، بولیوی و آرژانتین) است. این
نام از کلمه یونانی
kleistos
به معنای بسته گرفته شده است زیرا گل ها به سختی باز می شوند.
ساقه های این کاکتوس ها بلند، عمدتاً باریک و اغلب دارای
شاخه های متعدد با آریل ها و خارهای نزدیک به هم هستند. گل ها لوله ای هستند و نوک
آنها به سختی باز می شوند و فقط خامه و پرچم ها معمولاً بیرون زده هستند.
مکان:
کلیستوکاکتوس به مکانی پر نور و آفتابی و بسته به فصل گرم یا سرد نیاز دارد.
ارتفاع:
تا دو متر
فصل گلدهی:
بهار یا تابستان.
تکثیر:
از طریق قلمه زدن یا کاشت بذر.
این کلیستوکاکتوس های باریک و پرگل در میان تمام مجموعه ها
از زیبایی خاصی برخوردار است. این نوع از گونه هایی تشکیل شده است که موطنشان
نواحی کوهستانی آمریکای جنوبی است. این ستون ها مستقیماً از زمین سر بر می آورند.
گاهی اوقات ارتفاع آنها به دو متر می رسد و گل هایی برجسته دارند.
گونه ها:
گل های قرمز رنگ و برجسته گونه «
Cleistocactus
baumannii
» تنها در اوایل بهار پدیدار می
شوند. ارتفاع این گونه به دو متر می رسد و پوشیده از تیغ های سفید رنگ است.
کارشناسان «
Cleistocactus
strausii
» را یکی از زیباترین کاکتوس ها می
دانند. زیبایی آن در تناقض شدید میان خارهای سفید رنگ و گل های قرمز رنگ و تیره ای
است که تا هشت سانتیمتر رشد می کنند.
«
Cleistocactus wendlandiorum
» که با نام «
Cleistocactus
flavescens
» نیز شناخته می شود، کوچکتر و تیغ
های آن به رنگ زرد است. گل های این گونه به رنگ نارنجی و در زوایای مشخصی خم شده
اند.
کشت:
کلیستوکاکتوس را می بایست در فصل تابستان تا حد امکان گرم نگهداشت. حتی نور
مستقیم خورشید نیز به آن صدمه ای نمی زند. مهم این است که به آن زیاد آب
بدهید. در زمستان این گیاهان را به داخل
خانه و به مکانی روشت و خنک بیاورید و تنها به اندازه ای که خاک آن خشک نشود، به
آن آب بدهید.
تکثیر:
قلمه هایی از آن جدا کنید و یا بذر آن را بکارید.