نگهداری و زیبا سازی بستر های گیاهی

نگهداری، مراقبت و زیبا سازی بستر گیاهی برای کسانی که تا کنون تجربه انجام این کار را نداشته اند، یک چالش غیر قابل پیش بینی محسوب می شود. آن چه بیشتر مردم به آن توجه نمی کنند یا از آن کاملا بی اطلاع هستند، تفاوت انتخاب هایی است که انجام می دهند که باعث می شود بستر مرتفع و غیر مرتفع به نگهداری زیاد یا کم نیاز داشته باشد.

بستری که عمدتاً با علف ها پوشیده باشد به نسبت کار کمتری می طلبد. البته تعداد بسترهای استفاده شده در محوطه برای منظره سازی هم مهم است. طبیعتاً هر چه تعداد بستر ها بیشتر باشد، زحمت بیشتری برای نگهداری باید کشید. برای به حداقل رساندن نیاز به نگهداری و رسیدگی به بستر گیاهی بهتر است بوته ها یا درخت های کوچک و کوتاه قد استفاده کرد که نگهداری از آن عمدتاً به معنی استفاده از مالچ ، هرس کردن گاه به گاه و کوتاه کردن و مرتب کردن علف هاست.

لبه ها و حاشیه بسترهای گیاهی باید به صورت دستی و توسط یک بیل زده شود. این کار هر 8 تا 10 هفته یک بار باید انجام گردد. همچنین بستر گیاهی باید به صورت ماهانه بررسی شده و علف های هرز آن پاکسازی شوند. در فصل بهار نیز از مالچ استفاده می شود. گیاهان پوششی باید همیشه مرتب و کوتاه باشند و از هجوم آن ها به محیط اطراف جلوگیری شود. بوته ها باید به صورت دستی هرس شوند تا شکل و ظاهر آراسته و منظم خود را حفظ کنند و البته شاخه های خشک شده و از بین رفته جدا شوند. درخت ها هم باید مرتباً پاکسازی شوند. اگر در بستر گل کاشته شده است، آن ها را باید تا پیش از فصل گل دهی هرس کرد تا در زمان گل دهی، گل دهی زیاد داشته باشد.

  اگر قصد کاشتن گیاهان همیشه سبز و چند ساله دارید، باید به این نکته توجه داشته باشید که گیاهان همیشه سبز فقط برای حفظ زیبایی و منظم شدن هرس می شوند، در حالی که گیاهان همیشه سبز، به ویژه گل ها، پس از گل دهی به‌به طور کامل از ساقه قطع شده تا در فصل رشد بعدی گل های بیشتری داشته باشند.

استفاده از مالچ در بستر های گیاهی بسیار مرسوم است. در فصول سرد تر سال این لایه مالچ باعث گرم ماندن گیاه، به خصوص ریشه ها، می شود. در فصل تابستان و گرما نیز این لایه نقش حفظ کننده رطوبت خاک را بازی می کند و همچنین باعث خنک ماندن خاک می گردد. از همه مهم تر آن که مالچ جلوی رشد و گسترش علف های هرز را می گیرد. مالچ ارگانیک به مرور زمان تجزیه شده و از بین می رود که خود می تواند باعث غنی سازی خاک گردد. تجزیه شدن مالچ همچنین به این معنی است که هر چند وقت یک بار این لایه باید تجدید شده و با مالچ جدید جایگزین گردد. بنابراین توصیه می شود هر سال لایه ای به ضخامت 4-5 سانتی متر مالچ بر روی خاک قرار داده شود.

البته باید توجه داشت که مالچ محیط مناسبی برای زندگی انواع حشرات ایجاد می کند. به همین دلیل بهتر است ضخامت لایه مالچ بر سطح خاک بیشتر از 8 سانتی متر نباشد. لایه ضخیم مالچ همچنین باعث جذب مقادیر زیادی از آب شده و باعث می شود خاک رطوبت زیادی دریافت نکند. لایه 4-5 سانتی متری از مالچ  مشکل جذب بیش از حد رطوبت و همچنین جذب حشرات را برطرف می کند. زمانی که از مالچ استفاده می شود، بیشتر باید به رطوبت خاک و میزان آبیاری دقت کرد. مالچ از نظر باکتری ها و قارچ ها یک منبع تغذیه محسوب می شود. اگر لایه مالچ دائماً مرطوب بوده و دمای مناسبی داشته باشد، محیط امن قارچ ها و باکتری ها خواهد شد و رشد آن ها تا آن حد پیش خواهد رفت که شاهد رشد کپک و قارچ بر سطح مالچ خواهید بود. اگرچه فعالیت قارچ ها و باکتری ها اغلب برای گیاهان بی ضرر است ولی به هر حال لایه مالچ تهیه شده خیلی سریع توسط آن ها مصرف شده و نیاز به تجدید خواهد داشت. به همین دلیل بهتر است مالچ تا حد امکان خشک نگهداری شود. هنگام آبیاری بهتر است خود گیاه و ریشه های آن هدف آبیاری باشند و آب بر روی تمام پوشش مالچ روی بستر گیاهی ریخته نشود. در مواقعی از سال که باران بیشتر می بارد، بهتر است هر از چند گاه مالچ زیر و رو شده تا همه بخش های آن به طور کامل خشک شده و در معرض هوا قرار گیرند.

رسیدگی به علف ها، چمن و درختان

اگر بستر گیاهی کاملا از علف ها پوشیده شده است بهتر است سالانه 5 بار کود دهی انجام شده و از روش های کنترل علف هرز استفاده شود. هوا دهی به چمن نیز باید 2 تا 3 بار در سال انجام شود. کنترل لارو سفید نیز باید به صورت سالانه انجام گیرد.

درختان که در چنین فضایی به خوبی نقش بادشکن و محافظ گیاهان و گل های آسیب پذیر تر را بازی می کنند هم باید بررسی شده و مرتب شوند. البته معمولا در مکان هایی که درخت کاشته می شود علف ها و چمن به خوبی رشد نمی کنند چرا که بیشتر علف ها آفتاب دوست هستند و درخت ها از رسیدن نور به آن ها جلوگیری می کنند. بهتر است پایه درخت یک حلقه مالچی ایجاد کرده و نواحی اطراف آن را با گل ها و گیاهان نیمه سایه دوست پر کرد.