آلوی تالو

آلوی تالو یا آلوی زرد یا لیموی دریایی، درختی کوچک و پراکنده است که بومی جنگل های نواحی گرمسیری می باشد. نام "تالو" یا چربی به دلیل ساختار مومی این گیاه به آن داده شده است. 

آوی تالو، بصورت درختچه ای یا درختی کوچک به ارتفاع 2 تا 7 متر دیده می شود. قطر تنه ی ان نیز به ندرت به بیش از 10 سانتیمتر می رسد. پوست آن قهوه ای تیره تا خاکستری کمرنگ است. 

این گیاه دارای برگ هایی متناوب تخم مرغی شکل، به رنگ سبز روشن و دارای بویی قوی مانند بوی بادام می باشد. ابعاد برگ ها 3 تا 8 سانتیمتر در 1.5 تا 4 سانتیمتر است. برگ ها حاوی سیانید می باشند و نباید بصورت خام و در دُزهای بالا مصرف گردند.

گل ها کم رنگ بوده و دارای عطری همانند عطر یاس بنفش می باشند.

میوه ها به رنگ زرد لیمویی یا قرمز پرتقالی بوده حدود 3 سانتیمتر طول و 2.5 سانتیمتر ضخامت دارند. میوه های آن هم بصورت نارس و هم بصورت رسیده قابل خوردن هستند. مزه ی آن مانند بادام تلخ تا بادام شیرین می تواند تغییر کند. گوشت میوه گاهی گس و سخت است. این میوه ها عطر خاصی ندارند.

آلوی تالو گیاهی چندساله است که اغلب در نواحی جنگلی، سواحل دریاها، جنگل های خشک یا روی نوار رودخانه ای می روید. 

این گیاه خشکی را تحمل می کند و اغلب روی خاک های فقیر از نظر مواد غذایی و خشک می روید. بر روی انواع مختلفی از خاک ها از نظر بافت، مانند رسی، لومی رسی، لومی شنی، شنی رسی لومی و شنی می تواند رشد کند.

میوه های این گیاه طعم و مزه ای مشابه آلو دارند. این میوه ها برای رفع عطش کاربرد دارند و همچنین در نوشابه سازی و تهیه مربا و ژله نیز استفاده می شوند.

در آسیا، برگ های جوان این درخت به عنوان سبزی پخته می شوند. به هر حال برگ ها دارای سیانید هستند هستند و برای از بین بردن این ماده ی سمی نیاز است که پخته شوند. نباید این برگ ها را به میزان زیادی برای مصارف خوراکی استفاده کرد. برگ های این گیاه برای درمان سردرد و گلودرد و نیز به عنوان پادزهر استفاده می شوند.

تحقیقاتی که بر روی حیوانات صورت گرفته نشان داده که این گیاه برای درمان ناراحتی های خواب و همچنین کم خونی شدید در چارپایان اهلی در بخش هایی از آفریقا مفید واقع شده است. 

عصاره ی استخراج شده از برگ ها، فعالیت ضد باکتریایی علیه باکتری های اشرشیاکلی، سودوموناس آروجینوزا و کاندیدا آلبیکنز از خود نشان دادند. همچنین این عصاره حاوی تانن، فلاونوئیدها، آلکالوئیدها، ساپونین ها، آنتراکوئینون ها، نشاسته، گلیکوزیدهای معمولی و مواد تلخ می باشند.

مردم بومی فلوریدا از پوست این درخت برای درمان زخم ها و دردهای عضلانی و لثه استفاده می کنند. 

ریشه های این گیاه نیز حاوی اسیدهای چربی مانند تاریریک اسید می باشد. این ریشه ها برای درمان بیماری های پوستی، سردردها، جزام، بواسیر، بیماری های مقاربتی، ناراحتی های خواب، ورم و به عنوان پادزهر استفاده می شوند. 

روغن بذر این گیاه خوراکی است و در آشپزی استفاده می شود. بذور دارای 10 اسید چرب است که هفت اسید چرب آن بصورت غیراشباع می باشد که 92.42 درصد کل اسیدهای چرب را تشکیل می دهد. این روغن حاوی اسیدهای چرب فرار لینولئیک اسید (1.34 درصد)، لینولنیک اسید (10.31 درصد)، آراشیدونیک اسید (0.60 درصد)، ایکوساترینوئیک اسید (3.39 درصد)، ایروسیک اسید (3.46 درصد)، نروونیک اسید (1.23 درصد) و اولئیک اسید (72.09 درصد) می باشد.

تکثیر این درخت به دو روش کشت بذر و ریشه دار کردن قلمه ها صورت می گیرد.