نارون

خصوصیات - معرفی

اوجا از خانواده نارون است که در زبان گیلکی آن را لی و مازندرانی ها آن را اوجا می نامند. نارون درختی است که پوست آن در وهله اول صاف است و س از مدتی پوست درخت رگه رگه می شود. رگه طولی شاخه های آن پوشیده از برگ های متناوب بیضی و دارای دمبرگ است. پهنک برگ آن قرینه نیست و دندانه های زیادی دارد. میوه آن پس از خشک شدن به سرعت از غلاف خود بیرون نمی آید. این گیاه در حاشیه بیشه زارها و جنگل های مخلوط و مرطوب در ارتفاعات پایین می روید. نارون را اغلب در پارک ها و باغ ها می کارند. پوست این گیاه از نظر پزشکی دارای ارزش است. نخست، شاخه های جوان را برش طولی داده، سپس آن ها را با دست جدا می کنند (قطر شاخه حدود 1 سانتیمتر). دسته های گل آن قبل از روییدن برگ ها، روی شاخه های کوتاه می شکفد. عمل گرده افشانی این گیاه به کمک باد انجام می شود. نارونیان از مهمترین گیاهانی هستند که از نظر سازگاری در زیست بوم های گوناگون، توانسته اند انتشار همه جایی داشته باشند. درخت اوجا و ملج از گونه های مهم نارون به شمار می آیند که مهمترین آفت این درختان سوسک scolytus  است. 

نور مورد نياز متوسط آبياري و رطوبت مرطوب دماي مورد نياز 21-24 درجه سانتیگراد خاک مورد نياز مکان های حاصلخیز

سایر اطلاعات

با توجه به رو به انقراض بودن پایه های نارون در جنگل های شمال ایران، به دلیل آلوده شدن به بیماری موسوم به مرگ نارون و این احتمال که بعضی از پایه های باقیمانده از نظز ژنتیکی مقاوم به بیماری شده باشند، تکثیر غیرجنسی پایه های مسن از طریق کشت بافت می تواند به تکثیر و حفاظت پایه های مقاوم به بماری کمک کند. از طرف دیگر، با استفاده از کشت بافت جوانه از پایه های نخبه، جهت حصول به درختان برتر و جلوگیری از تفرق صفات استفاده می گردد. 

بونسای نارون نارون

آزاد نارون بونسای نارون