چای سبز

دانستنیهای علمی

مصرف این چای در چین به 4000 سال قبل بر می گردد. این چای اولین بار 2737 سال قبل از میلاد مسیح در چین برای اولین استفاده شد. در سال 2006 چین بیشترین تولید چای سبز در جهان را به خود اختصاص داد. بعد از آن ژاپن، ویتنام و اندونزی قرار دارد.

Camellia sinensis گونه ای گیاهی است که معمولا از برگ وجوانه های برگی آن برای تهیه نوشیدنی استفاده می شود. چای سفید، چای زرد، چای سبز، چای سیاه و ... همگی از این گونه بوده و تنها فرآیند فرآوری آنها با یکدیگر تفاوت دارد. تفاوت این چای ها در میزان اکسیداسیون برگهای گونه Camellia sinensis است. این گونه دو واریته مهم به نامهای sinensis( چای Assam) و واریته assamica دارد. نام جنس از نام Georg Kamel، مبلغ مذهبی و گیاه شناسی از اهالی چک گرفته شده است. sinensis نیز در لاتین به معنای چین است. بذر این گیاه می تواند برای تهیه روغن چای استفاده شود. این روغن به عنوان ادویه استفاده می شود و نباید با روغن درخت چای و اسانس این گیاه که مصارف دارویی دارد اشتباه گرفته شود.

از برگهای چای سبز هم به عنوان ادویه، غذاف مکملهای غذایی و موارد آرایشی استفاده می شود.

برای تهیه چای سبز عمل تخمیر انجام نمی شود و برگها با دمای بالا بخاردهی می شوند.

خصوصیات - معرفی

چای گیاهی بوته ای و همیشه سبز است که در هنگام کشت برای استفاده از برگهای آن به ارتفاع دو متر نگه داشته می شود. چای یک ریشه عمودی قوی دارد. گلهای آن زرد-سفید و به قطر 4-5/2 سانتی متر بوده که 7 تا 8 گلبرگ دارد. برگها 15-4 سانتی متر طول دارد. برگهای تازه دارای 4% کافئین است. برگهای جوان و سبز روشن برای تولید چای مناسب اند. پشت این برگها کمی کرکدار است. برگهای قدیمی تیره تر هستند. از آنجاییکه ترکیب شیمیایی برگها در زمان رشد تغییر می کند، سن برگ می تواند بر کیفیت چای تاثیر بگذارد. معمولا جوانه برگی و دو – سه برگ اولیه مناسب هستند.

شرایط نگهداری چای سبز

نور مورد نياز متوسط آبياري و رطوبت مرطوب دماي مورد نياز 25-35 درجه سانتیگراد خاک مورد نياز خاکهای اسیدی با مواد آلی زیاد و زهکش مناسب

چای معمولا در مناطقی با 125 سانتی متر بارندگی در سال و مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری کشت می شود. کیفیت بالای چای زمانی بدست می آید که گیاه در ارتفاعات بالاتر ( 1500 متری) کشت شود. در این مناطق رشد به کندی انجام می شود و برگها طعم بهتری پیدا می کنند.

چای گیاهی اسیدی پسند است و در PH حدود 5/5-5/4 رشد بهتری دارد. چون چای نیاز فراوانی به Al و Mn دارد لذا در خاکهای اسیدی بهتر رشد می‌کند. چای خاکهای سبک و سرشار از مواد آلی را ترجیح می دهد و به رطوبت خاک نیاز فراوان دارد و در عین حال نفوذپذیری خاک و زهکشی مناسب حائز اهمیت است. بافت ایده آل برای پرورش چای لوم شنی تا لوم می باشد.

تحقیقات نشان می دهد که فتوسنتز خالص برگ چای مرتباً با افزایش درجه حرارت ، تا حد 35 درجه بالا می رود و سپس شدیداً کاهش می یابد و هنگامی که درجه حرارت برگ به oc40 برسد متوقف می شود. ثابت گردیده است درجه حرارت خاک بر میزان رشد چای و در نتیجه میزان باردهی بوته های چای تأثیر دارد . دمای مطلوب خاک در محدوده ریشه تغذیه کننده oc 25-20 می باشد .

هدف از فرآوری چای برای تهیه چای سبز حفظ حداکثر مقدار پلی فنل و آنتی اکسیدان ها در آن است. شرایط رشد چای سبز به دو گروه رشد در آفتاب و رشد در سایه تقسیم می شود. ردیفهای چای برای تولید شاخه و برگهای جدید به صورت منظم هرس می شوند. به طور کلی برداشت چای سه بار در سال صورت می گیرد. چای سبز به روشهای مختلفی از جمله خشک کردن در آفتاب، حرارت دادن، بخاردهی و ... فرآوری می شود به صورتی که حداقل اکسیداسیون در آن رخ دهد. چای فرآوری شده aracha نامیده می شود و در دمای یخچال و با حداقل رطوبت نگهداری می شود.

خواص و کاربردهای دارویی و صنعتی

چای سبز برای افزایش هوشیاری ذهنی استفاده می شود. این چای برای اختلالات شکمی مانند اسهال، استفراغ و همچنین برای کاهش وزن، سر درد، پوکی استخوان و سرطان ها استفاده می شود. برخی زنان از این چای برای مبارزه با ویروس پاپیلومای انسانی استفاده می کنند که این ویروس منجر به زگیلهای تناسلی می شود. این گیاه برای درمان التهاب روده ای، بیماری پارکینسون و بیماریهای قلبی و عروقی، کاهش فشار خون، پوسیدگی دندان، سنگ کلیه و آسیبهای پوستی هم کاربرد دارد. برخی افراد به جای نوشیدن چای سبز، آن را به صورت ضماد بر روی سوختگی های ناشی از آفتاب قرار می دهند. این کار از سرطانی شدن پوست هم جلوگیری می کند. کمپرس این چای برای برطرف کردن پف چشمها، سردرد و توقف خونریزی لثه ها پس از کشیدن دندان هم استفاده می شود. از چای سبز آب نباتهایی تهیه شده است که برای درمان بیماری های لثه مفید است. مطالعات بسیاری در ژاپن نشان داده سات که نوشیدن 3 فنجان چای سبز به صورت معنی داری خطر سکته مغزی را کم می کند. داده های جامعه مربوط به طب طبیعی میزان اثرگذاری چای سبز را بر روی بیماری های طبقه بندی کرده است که به صورت زیر است: بر این موارد تاثیر دارد: زگیل های تناسلی- افزایش هوشیاری ذهنی که در اثر کافئین موجود در آن است. بر این موارد احتمالا تاثیر دارد: جلوگیری از سرگیجه در اثر ایستادن در افراد سالخورده. جلوگیری از سرطان مثانه، تخمدان و پانکراس. زنانی که به صورت منطم چای سبز مصرف می کنند کمتر در معرض خطر ابتلا به به سرطان تخمدان قرار دارند. کاهش خطر ابتلا به پارکینسون. نوشیدن یک تا 4 فنجان چای سبز از پیشرفت بیماری پارکینسون جلوگیری می کند. کاهش فشار خون. چای سبز احتمالا باعث کاهش فشار خون افراد سالخورده پس از خوردن غذا می شود. کاهش مقدار چربی ها مانند کلسترول و تری گلیسیرید. کاهش رشد غیر طبیعی سلولهای دهانه رحم و تشکیل زگیل های تناسلی که در اثر ویروس پاپیلوما ایجاد می شود. احتمالا بر روی این موارد تاثیری ندارد: جلوگیری از سرطان روده از دیگر خواص چای سبز می توان به این موارد اشاره کرد: کاهش وزن: در برخی موارد دیده شده که می تواند باعث کاهش وزن شود ولی برای حفظ وزن مطلوب کارایی ندارد. فشار خون بالا: در برخی مطالعات نشان داده شده است که می تواند باعث کاهش فشار خون شود. پوکی استخوان: برخی تحقیقات نشان دادند که نوشیدن چای سبز برای 10 سال با استحکام استخوانها رابطه دارد. دیابت نوع 2: نوشیدن چای سبز می تواند از دیابت جلوگیری کند. برخی تحقیقات بیان داشتند که افراد ژاپنی که 6 فنجان و یا بیشتر چای سبز در یک روز می نوشند 33% کمتر در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار دارند. بیماری های لثه: جویدن آب نباتهای تهیه شده از چای سبز می تواند از بیماری های لثه جلوگیری کرده و یا باعث درمان آن می شود. سرطان پروستات: مردان چینی که چای سبز بیشتری مصرف می کردند کمتر به سرطان پروستات مبتلا شدند. اسهال- جلوگیری از بیماری های قلبی- سنگ کلیه- سرطان ریه- سرطان معده- سرطان پوست- پوسیدگی دندان- سرطان دهانه رحم- سرطان خون.

در مطالعات نشان داده شده است که مصرف منظم چای سبز از بیماری های قلبی و سرطان جلوگیری می کند. چای سبز دارای پلی فنل و کافئین بوده که میزان متابولیسم بدن را 4% افزایش می دهد بدون آنکه فعالیت قلب افزایش یابد. مقدار فلاونوئید موجود در یک استکان چای سبز از میوه های تازه و سبزیجات بیشتر است. میزان فلاونوئید در چای می تواند تحت تاثیر شرایط مختلف متغیر باشد. شواهدی وجود دارد مبنی بر اینکه مصرف بیش از حد چای سبز می تواند باعث تنش اکسیداتیو در کبد شود. در یک مقاله مرورری در سال 2012 نشان داده شد که شواهد موجود دال بر ضد سرطان بودن چای سبز کافی نیست اما شواهدی مبنی بر کاهش انواع خاصی از سرطانها( سینه، پروستات، تخمدان و ) وجود دارد. چای سبز می تواند باعث کاهش فشار خون و کاهش غلظت لیپوپروتئین و کلسترول شود. آزمایشات تصادفی نشان می دهند که چای سبز می تواند چربی بدن را به مقدار کمی در یک مدت زمانی کم کاهش دهد. البته هنوز مشخص نیست که این میزان کاهش برای همه افراد معنی دار است یا خیر؟ در چای سبز ترکیبات آنتی اکسیدانتی مانند catechins، ویتامین C و E وجود دارد. در مطالعاتی که در برخی کشورها از جمله ژاپن صورت گرفته مشخص شده است که چای سبز می تواند خطر ابتلا به بسیاری از سرطانها، بیماری های قلبی-عروقی و آلزایمر را کاهش دهد. مصرف چای سبز می تواند احتمالا در پیشگیری و درمان بیماری پارکینسون موثر باشد. چای سبز حاوی پلی فنل است که می تواند از عصبها در برابر ابتلا به نارسایی ها محافظت کند.

مقابله به آفات چای سبز

گاهی اوقات برگها بوسیله موجودات گیاه خوار مانند کرمها خورده می شود.

نحوه تکثیر چای سبز

تكثير چای به چند طريق انجام ميگيرد يکی بوسيله توليد مثل جنسی يعنی با کاشت بذر چای در زمين و ديگری بوسيله غير جنسی که عبارت است از ازدياد بوسيله قلمه و خواباندن شاخه و در بعضی موارد استثنايي ازدياد بوسيله پيوند زدن انجام ميگيرد.

هشدار - عوارض جانبی

مصرف چای سبز در مقادیر کم معمولا عوارض جانبی زیادی ندارد. در برخی افراد می تواند سبب یبوست شود. در موارد نادری مصرف چای سبز مشکلات کبدی ایجاد کرده است. مصرف بیش از 5 فنجان در روز عوارض جانبی به دنبال دارد که در نتیجه کافئین موجود در آن است. این عوارض عبارتند از سردرد، عصبی بودن، مشکلات خواب، استفراغ، اسهال، بی قراری، تپش نامنظم قلب، لرزش، سوزش قلب، گیجی سر، صدای زنگ در گوش و دست پاچگی. مصرف بیش از حد چای سبز باعث می شود جذب آهن در خون کم شود. زنان باردار و زنانی که در دوران شیردهی هستند نباید بیش از 2 فنجان در روز چای سبز مصرف کنند. افراد مبتلا به کم خونی نباید چای سبز را به میزان زیاد مصرف کنند زیرا باعث تشدید کم خونی می شود. افراد مبتلا به بیماری های عصبی نیز باید با احتیاط چای سبز مصرف کنند زیرا کافئین موجود در آن موجب تشدید علائم بیماری های عصبی می شود. افرادی که اختلالات زیر را دارند باید چای سبز را با توصیه پزشک مصرف کنند: بیماری های قلبی، اختلالات خونریزی، دیابت، اسهال، سندرم روده تحریک پذیر، کوری تدریجی، فشار خون بالا، بیماری کبدی و پوکی استخوان. این گیاه با آمفتامینها، کوکائین و افدرین اختلالات شدیدی دارد و نباید همزمان استفاده شود. با داروهای آدنوزین(Adenocard)، آنتی بیوتیکها، قرصهای ضد بارداری، داروهای کاهش دهنده فشار خون، نیکوتینها، استروژنها، لیتیوم، داروهایی که عوارض جانبی بر روی کبد دارند، داروهای آسم و داروهای درمان سرطان اختلالت کمی دارد و باید با توصیه پزشک به صورت همزمان مصرف شود. علاوه بر این، مصرف همزمان این گیاه با قرص آهن، فولیک اسید، الکل، داروهای درمان دیابت و گیاه افدرا نیز نیاز به احتیاط بیشتری دارد. مصرف همزمان شیر با چای سبز خواص آن را در رابطه با بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد.

کاملیا پیتاردی

گل کاملیا کاملیا پیتاردی