به گزارش سرویس علمی جام نیـوز به نقل از باشگاه خبرنگاران، لاله واژگون از منحصربفردترین گونه گل‌ها و گیاهان بومی و وحشی مناطق کوهستانی ایران است که به عقیده گیاه‌شناسان به سرعت در حال انقراض بوده و زیستگاه و تعداد این گونه گیاهی بسیار کاهش یافته است.
عمر این گیاه بسیار کوتاه است و گل‌دهی آن از اوایل اردیبهشت آغاز شده و در فصل بارش پایان می‌یابد. لاله واژگون از گیاهان علفی پیازدار و چندساله است که تاکنون ۱۵ گونه آن در ایران شناسایی شده است.
تاکنون 60 گونه از این گیاه شناخته شده است. پیاز آن به صورت یک غده متورم، گوشت‌دار بوده و دارای مقدار زیادی نشاسته و چندین عامل دارویی است و اگر تازه باشد، سمی بوده و قابل خوردن نیست.
این گونه که مقاومت زیادی در برابر سرما و سازگاری ویژه ای با دامنه های سنگلاخی و صخره ای دارد، هرساله به دلیل برداشت غیرقابل کنترل گل و پیاز از رویشگاه های طبیعی، بیش از پیش در معرض نابودی قرار دارد.
کوهپایه های روستای دهنو در 35 کیلومتری شهرستان خمین محل رشد لاله های واژگون در استان مرکزی است.
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()
![]()