روشهای تکثیر درختان

درختان همانند ساير گياهان به روش هاي مختلفي مانند: بذرافشاني، پاجوش،‌قلمه زدن،‌خوابانيدن،‌پيوند زدن و .... تكثير مي شوند. شيوه تكثير درخت بر حسب نوع درخت و محل و موقعيت آن متفاوت است. متداول ترين روش تكثير تجاري درختان،‌قلمه زدن و يا كشت بذر در خزانه به منظور تهيه گياه پايه و زدن پيوند روي آن هاست. زيرا بسياري از درختان پس از تكثير بوسيله بذر، بدون انجام عمل پيوند ميوه مرغوب نخواهند داد. در تكثير درختان از طريق بذر، شيوه عمل اين گونه است كه بذر مورد نظر را دربهار به روش خطي در خزانه مي كارند و در ماه هاي آخر زمستان همان سال و قبل از بيدار شدن و جوانه زدن نهال ها، آن ها را به خزانه دوم كه خزانه انتظار مي نامند، انتقال مي هند.

تكثير غير جنسي
اساس روش تكثير غير جنسي:
هر يک از سلول‌هاي هر كدام از گياهان توانايي ساخت يک گياه کامل همانند پايه مادري خود را دارند. و كلاً هر روشي كه بوسيله آن هر يك از اندام‌هاي گياهي به يك گياه كامل تبديل شود، يكي از زير رده‌هاي اين روش است.
انواع روش‌هاي تکثير غير جنسي:
1) کشت بافت؛
2) تقسيم بوته؛
3) استفاده از اندام‌هاي زيرزميني؛
4) استفاده از ساقه و برگ بعنوان قلمه؛
5) استفاده از جوانه‌ها بعنوان پيوند؛
6) استفاده از ساقه‌هاي رونده؛
7) خوابانيدن.

كشت بافت
كشت بافت كار نسبتاً تخصصي بوده و نياز به دستگاه‌هاي مخصوص دارد كه در اينجا مورد بحث نيست.

تقسيم بوته Succres
استفاده از تقسيم بوته براي تکثير گياهان زينتي کاربرد زيادي دارد و تعداد زيادي از گياهان به اين روش تکثير مي‌شوند. استفاده از اين روش بدليل اينکه گياه کامل و ريشه‌دار از پايه مادري جدا مي‌شود و عيناً شبيه پايه مادري شروع به رشد و نمو مي کند، يک روش نسبتاً آسان و بدون هيچ گونه خطر از نظر سازگاري با محيط است و هيچ تغيير ژنتيکي در آن اتفاق نمي‌افتد. نمونه اين نوع تکثير را مي‌توان در ديفن باخيا، سانسويريا و آنتوريوم مشاهده کرد.

استفاده از اندام‌هاي زيرزميني
انواع پيازها و ريزوم‌ها از اين طريق تكثير مي‌شوند. در جلسه آينده به بحث در اين مورد مي‌پردازيم.

خوابانيدن Layering
تکثير بوسيله خوابانيدن ياLayering يک روش نسبتاً ساده و کم هزينه است. فقط بايد دقت داشت که همه گياهان با اين روش قابل تکثير نيستند. برخي از درختان و درختچه‌ها و تعدادي از پيچ‌هاي زينتي با اين روش تكثير مي‌شوند. روش کار بدين صورت است که بخش‌هايي از ساقه که در حال رشد است را درون خاک حفر مي‌کنيم و مقداري خاک بر روي آن مي‌ريزيم. بخش‌هايي که در زير خاک هستند ريشه‌دار مي‌شوند و بعد از ريشه‌دار شدن آن‌ها را از پايين‌ترين محلي که براي خاک ريختن انتخاب کرده‌ايم قطع مي‌کنيم و بعنوان يک گياه جديد به محل مورد نظر انتقال مي‌دهيم. اين روش تکثير در گياهاني نظير پيچ لوني سرا (ياس امين‌الدوله)، ياس زرد و پيچ اناري و تعداد ديگر از گياهان قابل استفاده است.

استفاده از ساقه و برگبه عنوان قلمه
روش‌هاي قلمه برداشتن بر حسب اينکه از کدام قسمت ساقه صورت گيرد اسامي مختلفي دارند. انواع قلمه ساقه - قلمه چوبي Wood Cutting - قلمه نيمه چوبي؛ - قلمه سبز؛ - قلمه علفي؛ - قلمه برگ.

قلمه يا Cutting


انواع قلمه ساقه:
- قلمه چوبي Wood Cutting

- قلمه نيمه چوبي؛

- قلمه سبز؛

- قلمه علفي؛

- قلمه برگ.

استفاده از بخش‌هاي ساقه و گاهي برگي بعضي از گياهان زينتي مي‌باشد كه قابليت ريشه‌زايي سريع دارند. اگر آخرين قسمت ساقه يا بخش رشد يافته سال قبل در قلمه استفاده شود، قلمه چوبي يا اصطلاحاً Wood Cutting مي‌گويند.
بيشتر درختان ميوه، درختچه‌هاي زينتي، گياهان برگ ريز و گياهان خزان دار به کمک اين روش تکثير مي‌شوند. در اين روش طول قلمه 10 تا 25 سانتي‌متر است و بسته به نوع قلمه و تعداد، 3 تا 7 گره در قلمه باقي مي‌ماند. اين چنين قلمه‌هايي فاقد برگ هستند، چون زمان قلمه گيري اين گونه گياهان به دوره خواب گياهان نزديک مي‌شود (حدوداً از اواسط آبان به بعد) . قلمه‌هايي كه بافت محكمي دارند، كمي خشبي شده ولي انعطاف لازم را دارند و حاصل رشد سال جاري هستند را قلمه‌هاي نيمه چوبي يا نيمه خشبي گويند. درختچه‌هاي زينتي و سوزني برگان و تعدادي از گياهان گلخانه‌اي نظير آکاليفا Acalypha و گل کاغذي به اين وسيله تکثير مي‌شوند. طول قلمه‌ها حدود 10 تا 15 سانتي‌متر بوده و 3 تا 4 گره روي ساقه بجاي مي‌ماند. قلمه‌ها بدون برگ يا با داشتن يک يا دو برگ کشت مي‌شوند.
قلمه‌هاي سبز، حاصل رشد جاري گياه و حامل مريستم انتهايي هستند و به سرعت ريشه‌دار مي‌شوند. چنين قلمه‌هايي طولي در حدود 5 تا 10 سانتي‌متر دارند و حداقل داراي دو گره هستند و معمولاً برگ دارند و با يک يا دو برگ در محيط ريشه زايي کشت مي‌شوند. اين قلمه‌ها تقريبا در تمام گياهان زينتي مانند سوزني برگ‌ها از قبيل كاج مطبق و آلوکالياها قابل استفاده مي‌باشند. نوع ديگر قلمه‌هاي ساقه، قلمه‌هاي علفي يا Herbaceous Cutting است که در گياهان زينتي نظير انواع فوتوس‌ها، ديفن باخيا و برگ انجيري کاربرد دارند.
نوع ديگر قلمه، قلمه برگ است. برگ‌هاي بعضي از گياهان قابليت ريشه دار شدن دارند. عمده برگ‌هاي ريشه زا برگ‌هاي کامل هستند. يعني بايد يک برگ کامل همراه با دم برگش در بسترهاي تکثير کشت شود در حاليکه بعضي از برگ‌ها را بوسيله تکه کردن يا قطعه كردن، مي‌توان تکثير کرد مانند برگ‌هاي بگونياي ريزوم‌دار و سانسويريا.
نوشته شده توسط انجمن علمي گروه باغباني در پنجشنبه 19 اردیبهشت1387 و ساعت 23:14 آرشیو نظرات نظر بدهید
تكثير جنسي گياهان
تکثير عبارتست از افزايش تعداد گياهان با حفظ خصوصيات مورد نظر. بطور کلي تکثير به دو شکل کلي دسته‌بندي مي‌شود.
طريق مختلف تكثير
1- مستقيم يا جنسيSexual Propagation
2- غير مستقيم يا رويشي Vegetative Propagation

تکثير مستقيم Sexual Propagation تکثير مستقيم بيشتر بعنوان تکثير بذري شناخته شده است. اساس کار در اين روش استفاده از بذر گياه است. بذر يا Seed از ترکيب دانه‌هاي گرده گل‌هاي نر و خامه گل‌هاي ماده بوجود مي‌آيند كه به دو شكل هموزيگوت و هتروزيگوت وجود دارند. بعد از اين ترکيب چنانچه گرده و مادگي از يک جنس باشند بذر حاصل را بذر همگن يا اصطلاحاً Homozygot مي‌نامند و چنانچه بذر بدست آمده از آميزش دانه‌هاي گرده غير از گياه مادر باشد بذر حاصل را ناهمگن يا اصطلاحاً Heterozygot ‌گويند.
معمولاً اين روش براي گياهاني كه ناهمگني يا Heterozygot دارند (مثل گل‌هاي يك ساله كه نياز به تنوع و چند رنگي بيشتري دارند) از ديدگاه توليد كننده بهتر است. هم‌چنين در جاييكه اين روش مقرون به صرفه است (مثلاً در گياهاني كه تكثير به روش غير بذري مدت زمان طولاني مي‌گيرد) استفاده مي‌شود. مزاياي بذر کاري 1) ارزانتر بودن نسبت به روش غير جنسي؛ 2) انبار كردن بذر به مدت طولاني؛ 3) كنترل بيماري‌هاي ويروسي. مي‌توان بذر را براي مدت طولاني در انبار نگهداري کرد بدون آنکه آسيبي به وضعيت رويشي و ژنتيکي آن وارد شود. هم‌چنين از آنجا که بيماري‌هاي ويروسي عموماً بوسيله بذر انتقال پيدا نمي‌کنند لذا تکثير بذري راه مطمئن براي کنترل بيماري‌هاي ويروسي است.
معايب کشت و کار با بذر
1) به علت تفرrق صفات، يكنواختي لازم وجود ندارد؛
2) دوره نو نهالي طولاني‌تر است؛
3) كيفيت اوليه بذر از بين مي‌رود.
براي آن دسته از گياهان که نياز به يکنواختي دارند روش بذر کاري براي تکثير آن‌ها مشکل آفرين است.هم‌چنين در بعضي از گياهاني كه زمان لازم براي بلوغ و به گل رفتن گياه طولاني است، هزينه زيادي دارد. مثلاً زمان لازم براي درخت گلابي حداقل 7 تا 8 سال است تا يک پايه بذري به درخت ميوه تبديل شود. روش‌هاي بذركاري بذر کاري به دو روش مستقيم و نشا کاري انجام مي‌شود. روش مستقيم براي بذرهايي با اندازه متوسط عملي است که رويش آن‌ها با مشکل زيادي همراه نيست. گل آحار و جعفري به روش مستقيم بذركاري مي‌شوند. تعداد زيادي از بذرهاي گياهان زينتي نياز به نشا کاري دارند. در روش نشا کاري ابتدا بذرها را در يک جعبه کشت يا گلدان نشا کشت مي‌کنيم. بعد از اينکه اندازه گياهان و نشاها به حد معيني رسيد و معمولاً اين حد يک اندازه 4 تا 6 برگه است آنوقت گياهان را به محل اصلي انتقال مي‌دهيم. نكات لازم در روش بذر کاري - آماده سازي بذر قبل از بذركاري؛ 1آماده کردن بذرهاي معمولي کار مشكلي نيست کافي است بذر تازه، کاملاً يکنواخت و فاقد هر گونه بذر علف‌هاي هرز يا گياهان ديگر در اختيار داشته باشيم. 2- تيمار قبل از كشت؛ گاهي براي اينکه بذر بعضي از گياهان سبز شود قبل از رويش يا کشت بذر بايد عملياتي را بر روي آن‌ها انجام دهيم تا بذرها را براي جوانه زدن آماده کنيم و اصطلاحاً به آن تيمارهاي قبل از کشت مي‌گويند.

كشت بذر (تيمارهاي قبل از كشت) عمليات قبل از كشت بذر را تيمارهاي قبل از كاشت مي‌گويند.
الف) خيساندن بذرها؛
ب) رفع سرما Stratification ؛ اين اصطلاح براي آن دسته از بذرها استفاده مي‌شود که براي رويش نياز به يک دوره سرما دهي دارند يعني اگر يک دوره سرما را طي نکنند قادر به جوانه زدن نيستند. ج) نرم كردن پوست‌هاي سخت گياهان به وسيله اسيد سولفوريك؛ پوست‌هاي بسيار سخت بعضي از گياهان تا نرم نشوند قادر به جوانه زني نخواهند بود. بسته به نوع گياه و نياز ما روش تكثير جنسي يا غير جنسي را انتخاب مي‌كنيم. اگر نياز به گياهان يكدست و يكنواخت داريم از تكثير غير جنسي استفاده مي‌كنيم. اما بيشتر براي گياهان فضاي سبز از روش تكثير بذري استفاده مي‌شود. هم‌چنين بسته به نوع بذر (ريزي و درشتي بذر)‌ نوع كاشت فرق مي‌كند. بذرهاي ريز اطلسي را ابتدا با خاك خيلي سبك مخلوط نموده و سپس در سطح خاك گلدان مورد نظر پخش مي‌كنيم. از آنجا كه پوشش روي بذر نيز به اندازه‌ي بذر بستگي دارد، حدود نيم سانتي‌متر خاك روي بذرها ريخته و آبياري نيز با احتياط انجام مي‌گيرد. هنگاميكه بذرها رشد كرده و 4 برگي شدند گياه به گلدان اصلي منتقل مي‌شود. بذرهاي هميشه بهار درشت هستند و به فواصل معين در گلدان كاشته مي‌شوند و روي آن‌ها را با خاك بيشتري (حدود 2- 5/1 سانتي‌متر) مي‌پوشانيم و آب مي‌دهيم.
نوشته شده توسط انجمن علمي گروه باغباني در پنجشنبه 19 اردیبهشت1387 و ساعت 0:41 آرشیو نظرات یک نظر
هورمون ها در باغباني
كاربرد هاي هورمون ها در باغباني:
هورمون از شكستگي و قطع و افتادن و جدايش شكوفه و گل و ميوه جلوگيري مي كند .
از ريشه دار شدن باقلا و لوبيا هنگام برداشت محصول جلوگيري مي كند .
رشد ميوه را تسريع و مقدار محصول را افزايش مي دهد .
تا حدي باعث كاهش تخم ميوه ها و محصولات تخم دار مي شود ( مانند هندوانه و پرتقال ) ( البته اگر در مرحله بيداري درخت و يا كاشت بذر و گل دهي و نيز در مرحله رشد ، هورمون زده شود ) .

كاربرد هورمون باعث رسيدن كامل ميوه مي شود و براي محصولاتي چون بادمجان و خيار باعث قلمي شدن آنها مي گردد و تا حدي خاصيت ضد باكتري و قارچ دارد و با تركيب با قارچ كشها و آفت كشها اثر آنها را بيشتر مي كند.
چنانچه همراه كود ها مصرف شود، اثر كود ها بيشتر خواهد بود .
افزايش طول لوله گرده افشاني ، افزايش ميزان محصول ، جوانه زني سريع ، شكوفه دهي سريع ، جلوگيري از افتادن زودرس ميوه و توليد ميوه بزرگتر و با كيفيت تر و بهبود رنگ ميوه ها .
براي پيش خيساندن بذرهاي ،هندوانه ،خربزه، بادام زميني، كلم و ديگر بذرهاي صيفي جات و غلات بكار مي رود.
باعث رشد و افزايش مقدار برداشتي صيفي جات ، سبزيجات و غلات مي شود .
توليد ميوه هايي چون سيب، پرتقال، گلابي، نارنج، نارنگي ( مركبات ) ، انگور و هلو، شليل ، انجير، آلو سبز، آلو برغاني و پسته و بادام و گردو و ديگر ميوه ها با كميت بيشتر و كيفيت عالي .

كاربرد بصورت اسپري بر روي غنچه ، شكوفه و گل براي توليد ميوه هاي بزرگتر .
كاربرد بصورت اسپري بر روي برگها به جهت رشد و افزايش برگها و پهنتر شدن ، مقاوم و شاداب گشتن آنها و افزايش ساقه ها و تقسيم سلولي گياه مي شود .
قابل كاربرد با كود ها و قارچ كشها و افت كشها به جهت افزايش اثر به صورت متقابل .
هورمون باعث تسريع جوانه زايي و ريشه زايي بذر ها و هسته ها ، قلمه ها و گياهان مي شود . تقويت بذر ، مقاومت بذر بر عليه بيماري و عوارض جانبي .
نوشته شده توسط انجمن علمي گروه باغباني در پنجشنبه 19 اردیبهشت1387 و ساعت 0:10 آرشیو نظرات نظر بدهید
پيوند
پیوند در لغت بدین معنی است که طی آن قسمتی از یک گیاه را روی گیاه دیگر طوری قرار می دهند که آندو پس از مدتی با یکدیگر جوش می خورند. به طوری که گیاه حاصل از اتحاد آنها می تواند به صورت یک گیاه مستقل به رشد و نمو خود ادامه دهد. برخی از پژوهشگران پیوند زدن را فن خاصی می‌دانند که طی آن بخشی از یک گیاه با قسمتی از گیاه تعویض می‌شود تا با ایجاد تکیه گاه مناسب شرایط تغذیه و رشد گیاه جدید فراهم شود. برخی دیگر پیوند را انتقال بخشی از یک گیاه روی قسمتی از گیاه دیگر با هدف گیاه افزایی یا برای عادت دادن گیاه جدید به شرایط محیطی ویژه تعریف می‌کنند.
از نظر باغبانی ، قسمتی را که بخشهای هوایی یک گیاه پیوند شده را بوجود می‌آورد، پیوندک یا فرازیست و بخش دیگر که رشد گیاه را شامل می‌شود، پایه یا فروزیست می‌نامند.
بدون تردید هر قدر این دو قسمت از نظر صفات ژنتیکی مشابه و از لحاظ گیاه شناسی دارای خویشاوندی نزدیکتری باشد به همان نسبت جوش خوردن بافتها در پیوندگاه آسانتر و پایداری پیوند مطمئن‌تر است.
پیوند کردن درختان میوه به منظور ایجاد یک ترکیب پیوندی مطلوب ، زمانی امکان‌پذیر است که شرایط محیطی و وضعیت فیزیولوژیکی گیاه برای تشکیل یک اتحاد پیش بینی شده مناسب باشد. در ضمن موفقیت در این مهم به عوامل دیگری از جمله ساختار گیاه – زمان و نحوه اجرایی فنون پیوندزنی بستگی دارد.

زمان پيوند:
معمولا از اواخر خرداد تا اواخر تابستان زمان مناسب برای انجام پیوندهای جوانه (کوپیوندها) است. اما پیوندهای چوبی (چو پیوندها) را باید در اواخر زمستان تا دیر وقت همزمان با آغاز رشد گیاه اجرا کرد.

پیوند زدن درختان میوه اغلب با هدف افزایش توان باردهی درخت و بهبود کمی و کیفی محصول انجام می‌شود. با وجود این تعویض ساختار رویشی و باردهی درخت ، تنظیم گرده افشانی در باغ ، استفاده از ویژگیهای پایه‌های پیوندی به منظور دست رسی به گیاهان کوتاه قد تا بسیار قوی ، استفاده از میان پایه‌ها برای رفع برخی از عوارض و نارسایی‌های پیوندی ، ترمیم زخمهای وارد شده به تنه – ریشه و شاخه‌های اصلی درخت ، تسریع در آغاز باردهی و موارد بسیار دیگر از اهدافی هستند که همیشه در ایجاد ترکیب‌های پیوندی مورد توجه‌ اند.

انواع مختلف پیوندها :
-پیوندهای جوانه شامل
* پیوند سپری (پیوند T یا Tبرعکس)
* پیوند وصله‌ای
* پیوند لوله‌ای

- پیوند تراشه‌ای پیوندهای چوبی شامل
* پیوند اسکنه‌ای یا شکافی
* پیوند تاجی یا پوستی
* پیوند ترصیعی

- پیوند نیمانیم پیوندهای مجاورتی شامل
* پیوند مجاورتی انتهایی
* پیوند مجاورتی جانبی
* پیوند مجاورتی کمانی
نوشته شده توسط انجمن علمي گروه باغباني در دوشنبه 16 اردیبهشت1387 و ساعت 9:5 آرشیو نظرات نظر بدهید
هرس
هرس كردن مناسب باعث ايجاد و بقاي درختان زيبا و سالم‌شده و مي‌تواند طول عمر و توليد درختان ميوه‌دار و سايه‌دار را افزايش دهد . درختان هرس نشده يا بصورت ناقص هرس شده، غالبا، بعنوان مواردي بشمار مي‌آيند كه ممكن است اشخاص و اموال انسانها را در معرض خطر قرار ‌دهند.
هرس كردن، هم هنر است و هم علم. درخت‌آرايي، هنر هرس گياهان براي رسيدن به شكلهاي غير معمول است و بر اين اساس درختان هرس شده مثالهاي خوبي از «هنر گياهان» بشمار مي‌آيند كه خود به تكنيكهاي مخصوص هرس نياز دارند.
هرس باغستان با هرس درختان مناظر تفاوت دارد. هدف از هرس كردن در يك باغستان، به حداكثر رساندن درآمد اقتصادي و تحريك درختان براي توليد زودتر ميوه مي‌باشد. هرس كردن درختان مناظر معمولا براي حفظ كردن شكل طبيعي، سلامتي و طول عمر درخت و به حداقل رساندن خطراتي كه از هرس كردن نامناسب (غير صحيح) و رشد نامحدود شاخه‌ها حاصل مي‌شود، مي‌باشد.
هرس كردن جهت كاهش اندازه درخت گاهي اوقات لازم است اما غالبا نشان مي‌دهد كه درخت انتخاب شده براي مكان مخصوص منظره، اشتباه انتخاب شده است.

در صورتي كه شاخه با هر يك از بحرانهاي زير مواجه شود، هرس كردن مورد توجه قرار مي‌گيرد :
- شاخه‌هاي مرده، در حال خشك شدن و به شدت بيمار
- تشكيل جوانه در پايه تنه درخت
- شاخه‌هايي كه به سمت مركز درخت و در عرض آن رشد مي‌كنند

زمان هرس كردن:
شما مي‌توانيد درختان برگريز (درختاني كه در پاييز برگ مي‌ريزند) را در فصل خواب (كمون) و به محض اينكه برگها در اكتبر يا نوامبر ريختند، هرس كنيد اما ژانويه تا مارس بهتر است. هرس كردن را در بهار، قبل از اينكه در برگ متورم و غنچه‌هاي گل، رنگ ظاهر شود، خاتمه دهيد.
دما نيز نبايد از حدود پنج درجه ي سانتي گراد كم تر باشد.
اگر چه هرس درختـان و درختچـه ها عموما در فصل خواب گيـاه توصيـه مي شود، وليكن ر برخي موارد نيز بر حسب نيـاز، در طول فصل رشد، اينكار صورت مي گيـرد. اين مساله به عنوان مثال در مواردي كه شاخه هـاي درختـان در خيابانهـاي سواره رو يا پياده روهـا بيش از حد پائين آمده و يا اينكه شاخه هـاي گياهان در پرچين ها، حصارهـا و يا جلوي منازل مزاحمت هايي جهـت عبور و مرور ايجاد مي كند، انجام مي گيـرد. در چنيـن مواردي مي توان حداقل هرس لازم را براي رفع مشكل انجام داد . جهت اينكار برشهـاي ضعيفي را انجام دهيد تا شاخه هـا به سمت تنه و ساقه اصلي هدايت شوند، ضمنا توجـه داشتـه باشيد كه اگر آنها را در مسيـري نامناسب هـدايت كنيد، رشد مناسب و مطلوبي نخواهند داشت. در ضمن هنگام هرس كردن مي بايست وسايل و ادوات هرس شما تيز و تند باشند و همچنيـن جهت حظ سلامتي گيـاه قبل از هرس كردن ، وسايل خود را كاملا تميز كنيـد. همچنين هنگام هرس پرچين ها و فرم دادن به آنها (بصورت تپه اي ) توجه داشتـه باشيد كه پايه هـاي پرچين هـا مي بايست عريض تر از قله هـاي آنها باشد، تا اينكه برگهـا بتوانند بخوبي آفتاب دريافت كنند. در ضمن از عريان كردن ساقه هـاي پائيني تر نيز پرهيز كنيـد .

ابزار مورد استفاده در هرس :
-قيچي‌هاي دستي (a): موثر (مفيد) براي تركها يا شاخه‌هاي كوچك
-قيچي‌هاي برنده (b): بازده اهرمي بيشتري براي شاخه‌هايي با قطر 2/11 اينچ يا كمتر فراهم مي‌كند.

روش هرس كردن:
برش ‌كليد هرس كردن خوب است. بعنوان يك قانون،‌ هميشه پشت شاخه، تركه يا غنچه را در جهتي كه مي‌خواهيد درخت رشد كند‌، ببريد. اين روش، رشد جديد سالم و كنترل شده را تقويت مي‌كند. نكته: درختان براي ترميم جراحت (بريدگي) مكانيسم‌هاي مخصوص به خود دارند. يك درخت،‌ در طي دوره زندگي خود، چند ميليون جراحت را تحمل مي‌كند، بعضي از آنها به ريزي نيش حشرات و بقيه به بزرگي يك تنه درخت شكافته شده هستند .بنابراين نيازي به گزاشتن ماده بر محل بريده شده نيست.
نوشته شده توسط انجمن علمي گروه باغباني