پژوهشگران دریافتند:
نقش ژنتیک در تنفر از گیاه گشنیز
پژوهشگران ژنتیک آمریکایی معتقدند که تنفر از طعم و بوی گیاه گشنیز ناشی از یک تغییر ژنتیکی ساده است.
به گزارش ایسنا، محققان مؤسسه تست ژنتیک "23 and ME "
آمریکا برای درک چگونگی تفاوت واکنش افراد به طعم و بوی گشنیز، از قریب به
30 هزار نفر نمونه گیری ژنتیکی به عمل آوردند.
طی این پژوهش جدید، دانشمندان به طور خاص "آلدئیدهای" موجود در گشنیز
را مورد بررسی قرار دادند. طعم و بوی خاص گشنیز به دلیل وجود آلدئیدها در
این گیاه است.
محققان رابطه‌ای ژنتیکی را طی این پژوهش پیدا کردند که با بخشی از ژن
های گیرنده حس بویایی که به طور طبیعی در بدن وجود دارد، مرتبط بود. این ژن
ها مسؤول یاری رساندن در تشخیص بوهای مختلف هستند. یکی از این ژن های خاص،
" OR6A2" نام دارد که به انواع آلدئیدهای موجود در گشنیز بسیار حساس است.
نکته اینجاست که همه افراد، این ژن یا نسخه‌هایی از آن را در بدن ندارند.
به گفته محققان، تنها نیمی از 30 هزار نفر مورد مطالعه، دو نسخه از
این ژن را داشتند و از این تعداد نیز 15 درصد اعلام کرده‌اند که طعم و بوی
گشنیز را دوست ندارند؛ این امر برخلاف گزارش تنفر 11 درصد از سایر افرادی
است که هیچ نسخه‌ای از این ژن را در بدن خود نداشتند.
اخیرا نیز مجله‌ای به نام "Flavor" تحقیقی را انجام داده است که نشان
می‌دهد 21 درصد از جمعیت آسیای شرقی ، 17 درصد از اروپایی‌ها و 14 درصد از
آفریقایی‌ها، طعم و بوی گشنیز را دوست ندارند. این در حالی است که تنها سه
الی هفت درصد از آمریکای لاتین‌ها ، آسیای جنوبی‌ها و خاورمیانه‌ای‌ها،
طعم این گیاه را نمی‌پسندند و این امر دلیل بر محبوبیت این گیاه در این
مناطق است.
محققان در ادامه خاطر نشان کرده‌اند که یافته‌های این پژوهش نمی‌تواند
بهانه‌ای برای افراد باشد تا تنفر خود از گشنیز را تنها بر عهده ژن‌ها
بیندازند اما این احتمال وجود دارد که ژنتیک در بروز واکنش‌های مختلف به
گیاهان، نقش پشت پرده‌ای را بر عهده دارد.
این پژوهش در مجله "arXIV" منتشر شده است.