آفتابگردان گیاهی است مخصوص مناطق نیمه گرمسیر تا گرمسیر . بهترین موقع جوانه زدن این گیاه وقتی است كه دمای خاك در حدود 10 درجه سانتیگراد باشد. بهترین درجه حرارت برای رشد این گیاه دمای 15 تا 35 درجه سانتی گراد می باشد و در صفر درجه سانتیگراد از بین میرود.این گیاه در هنگام گل دادن در برابر مدت تابش نور حساسیت زیادی ندارد. از این روی، جزو گیاهان بی تفاوت (خنثی) به شمار می آید.
گل آفتابگردان نیاز نوری زیادی دارد و باید در مکانی باز با نور کامل خورشید کشت شود . اگر گل آفتابگردان در سایه کاشته شود رشد کاملی نخواهد داشت و نمی تواند وزن خود را تحمل کند.آفتابگردان در اوایل كاشت به آب كمتری نیاز دارد. لیكن پس از رشد كافی، یعنی از موقع گلدهی به بعد، مقدار آب مصرفی آن افزایش مییابد، بر طبق آزمایشهای به عمل آمده، این گیاه از زمان كاشت تا هنگام برداشت در هر هكتار به 4 تا 7 هزار متر مكعب آب احتیاج دارد.
آفتابگردان حساسیت زیادی به خاك ندارد و در هر نوع خاكی می تواند رشد كند. لیكن در زمینهای سفت و سنگین و زهكشی نشده مسلماً محصول خوبی نخواهد داد. این گیاه در خاكهای شنی ـ رسی یا رسی ـ شنی معمولاً بهترین محصول را به بار می آورد و در برابر شوری خاك مقاومتی بسیار اندك دارد.
با توجه به اینكه آفتابگردان از جمله گیاهانی است كه عمر گلدهی آن حداكثر تا 6 هفته به طول میانجامد میتوان از آن در سطح پاركها و میادین بصورت كشت ردیفی استفاده كرد.این روش كاشت آفتابگردان در زیباسازی و جلوه گری آبنماها و اطراف آنها سودمند میباشد. به علاوه كشت آفتابگردان در گلجای ها (فلاورباكس) برای تزیین حیاط های كوچك، تراس ها، بالكن ها و پشت بامهای منازل توصیه میگردد.
جوانه زنی دانه های آفتابگردان به مکان کوددهی حساس است . زمانی که آفتابگردانها در حال جوانه زنی هستند با تجهیزات ردیفی ، کود فسفات و پتاس به عمق 2 اینچ و در نوارهای کناری قرار می گیرند .مقداری یا تمام ازت نیز ممکن است در نوار کناری قرار بگیرد.