کمبود کلسیم در گیاهان به‌ندرت اتفاق می‌افتد و اغلب احتمالاً در خاک‌های شنی در طول خشکسالی بروز می‌کند. علائم این کمبود در مرحله اول در بافت‌هایی که رشد سریعی دارند مانند برگ‌ها و ساقه‌های جوان خود را نشان می‌دهد.
ساقه‌های جوان توسعه ضعیفی پیدا می‌کنند و با گذشت زمان تعداد آنها نیز کمتر می‌شود. درابتدا، برگ‌های تازه یا میانی به‌طور تصادفی دچار لکه‌های کلروز در اعضای خود می‌شوند. اگر این حالت اصلاح نشود، این برگ‌ها به‌سمت بالا یا پایین پیچ می‌خورند و لبه‌های آنها به‌تدریج دچار نکروز و سوختگی می‌گردد. برگ‌های بالغ و پیرتر معمولاً دچار آسیب نمی‌شوند.
سیستم ریشه ضعیف می‌شود و گیاه تمایل به خم‌شدن و بازشدن اعضای خود دارد. با پیشرفت کمبود، گل‌ها از بین می‌روند و بخش‌های در حال رشد برگ‌های جوان به‌نظر سوخته می‌آیند و به‌راحتی از بین می‌روند. میوه‌ها کوچک‌تر شده و بی‌طعم هستند. در مورد گیاهانی مثل خیار، فلفل و گوجه‌فرنگی، در انتهای محل شکوفه‌دهی، گیاه دچار پوسیدگی می‌شود.
خاک‌های شنی، به‌علت ظرفیت نگهداری اندک آب، در معرض خشکی بوده و جذب این ماده را محدود می‌کنند. اگر فاصله بین دو آبیاری زیاد باشد و به خاک اجازه خشک‌شدن بیش از حد بدهید، علائم کمبود کلسیم بیشتر بروز می‌کنند. خاک‌هایی که pH کمی دارند، شوری بالا دارند یا خاک‌هایی که از آمونیوم غنی هستند، مشکل‌زا می‌شوند. رطوبت بالای هوا یا غرقابی‌شدن خاک می‌توانند سرعت انتقال آب به بافت‌های مختلف را کاهش داده و بنابراین جذب کلسیم کمتر می‌شود.
یکی از روش‌های مفید برای باغداران و زمین‌داران کوچک، مخلوط پوست تخم‌مرغ خردشده با یک اسید ضعیف (سرکه) است. مواد جایگزین دیگری که غنی از کلسیم هستند شامل: سنگ‌آهک جلبک‌دار، آرد بازالت، آهک سوخته، دولومیت، گچ و آهک سرباره. همچنین به‌منظور بهبود ظرفیت نگهداری آب در خاک می‌توان از مواد ارگانیک مانند کودها و کمپوست نیز استفاده کرد.به‌کمک آهک (کربنات کلسیم)، گچ (سولفات کلسیم) یا کودهای مایع می‌توان به منابع کلسیم خاک اضافه کرد.