پاجوشها را باید در فصل مناسب با جدا سازی از درخت مادر، از ریشه کند و در جای مناسب به عنوان یک درخت مستقل کاشت.برای اکثر درختان میوه اواخر زمستان قبل از بیدار شدن جوانه ها زمان مناسب برای جداسازی پاجوش می باشد.
باید توجه داشت درختانی که به این شیوه تکثیر میشوند، از نوع درخت پایهاند. یعنی چنانچه سیبی پیوندی دارای پاجوش باشد، پاجوشها از نوع درخت قبل از پیوند است.
برای تولید درخت پیوندی باید روی پاجوشها را پس از کاشت در محل مورد نظر و رشد کافی آن، در سالهای بعد پیوند زد.
در بعضی درختان پاجوشها در کنار درخت اصلی و چسبیده به آن میرویند و در بعضی در فواصل بیشتر. انواع سیب، انار، فندق، و به دارای پاجوش چسبیده به درخت اصلیاند و انواع آلوچه، آلوهای غیر پیوندی (مانند آلو سیاه و آلو زرد)، آلبالو، و گیلاس عسلی، و امرود (نوعی گلابی غیر پیوندی) از نوع پاجوش با فاصله از درخت مادر هستند.
جهت جدا سازی پاجوش ،با بیلچه به آرامی خاک اطراف پاجوش را کنار بزنید تا به ریشه های نازک برسید ،کمی بیشتر خاک را کنار زنید تا به ریشه های قوی تر برسید.پاجوش را به همراه ریشه های اطراف از گیاه مادر قطع کنید و در مکان دیگری بکارید.