شته سیاه باقلا دارای میزبان های متعددی از گیاهان زراعی و علف های هرز می باشد .این شته زمستان را به صورت تخم روی بعضی از علف های هرز دائمی ،شمشاد و احتمالا گیاهان دیگر می گذراند .شته ها پس از استقرار در پشت برگ ها و افزایش جمعیت باعث پیچیده شدن برگ ها و کاهش میزان شیره گیاهی می شوند .
زمستان گذرانی به صورت تخم به صورت دسته جمعی روی میزبان اول یعنی شمشاد و در حاشیه جوانه های گل یا برگ و شاخه است. تخم شته سیاه براق جیحونی است. تخم ها در شرایط مناسب بتدریج تفریخ می شوند و پوره ها بیرون می آیند پوره ها بعد از 7-5 روز بالغ می شوند و از طریق زنده زایی زاد و ولد می کنند. محل تجمع پوره ها بیش تر جوانه ها و شاخه های جوان است و از طریق مکیدن شیره گیاهی تغذیه می کنند. این حشره در این زمان میزبان اول خود را ترک کرده و روی میزبان های دوم خود (نخود، باقلا، چغندر) مستقر می شود و شروع به تکثیر می کند. به این شته ها شته های مهاجر بهاری می گویند. شته های بالدار دخترزا تمام تابستان روی جریان دوم به زنده زایی ادامه می دهند و شته های ماده بی بال را بوجود می آورند. در اواخر پائیز آخرین نسل دخترزایی شته های نر و ماده ی بالدار را بوجود می آورد. که به میزبان اول یعنی شمشاد زینتی مراجعت کرده و در آنجا شته های بی بال نر و ماده را بوجود می آورد. این نر و ماده ها جفت گیری نموده و ماده ها تخم های خود را در حاشیه بین شاخه و جوانه های گل و یا برگ می گذارد. به این شته ها مهاجرین پائیزی می گویند.
20170505.jpg)
فعالیت شته در 2 زمان شدید است
فعالیت شته در 2 زمان شدید است: 1- اوایل بهار که فعالیت پارازیت ها کم ،رطوبت زیاد و شرایط مناسب است . 2- اواخر تابستان هوا خنک و رطوبت بالا اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت روی چغندرها بذری
مبارزه بیولوژیک با شته سیاه باقلا عبارت است از : 1)کفشدوزک قرمز هفت نطقه ای : حشره کامل و لارو تغذیه از شته 2) کرم مگس Syrphida : شبیه زالو به رنگ زرد و سبز روشن شته ها را می خورند. 3)زنبور :در داخل بدن شته تخم می گذارند نوزادی که از تخم خارج می شود اعضای داخلی بدن شته را می خورد و باعث مرگ آن می شود.
مبارزه شیمیایی
مبارزه شیمیایی : در اوایل و اواخر فصل از سموم تیومتون(اکاتین) EC25% ،اکسی دیمتون متیل(متاسیستوکس) EC25% و دیمتوآت(روکسیون) EC40% به میزان 1لیتر در هکتار می توان استفاده کرد .