بیماری فتیله نارنجی روی درختان گیلاس در سال 1325 از کرج جمع آوری و گزارش شده است. این بیماری دارای میزبانهای مختلفی از جمله گردو، چنار، تبریزی، گیلاس، زردآلو، قیسی و سیب می‌باشد.برگهای شاخه‌ی آلوده پژمرده و سبز خشک می‌شوند و سپس فتیله های نارنجی، زرد یا قهوه‌ای عامل بیماری که در واقع اسپورهای قارچ است، درسطح شاخه‌ها ظاهر می‌شوند.
هنگام حمله قارچ شاخه‌های مبتلا از قسمت پایین شکسته و یا قطع ویا مورد حمله حشرات قرار می‌گیرند. شاخه‌ها و سرشاخه‌ها ضعیف و خشک شده و علائم دای بک die-Bach در آنها ظاهر می‌شود. بر روی شاخه و تنه نیز زخم و شانکرهایی ممکن است بوجود آید. مقاومت درختان مسن بیشتر است ولی درختان مسن و ضعیف تر بیشتر دچار بیماری می‌شوند. در مراحل آخر پوست تنه وشاخه درمحل شانکر از چوب جدا شده و قسمتهای بالای شانکر می‌خشکد. آلودگی بیشتر در فصول پاییز و زمستان حادث می‌شود.
عوامل مکانیکی نظیر تگرگ، محل تغذیه حیوانات و حشرات، هرس نامنظم، سرما وگرما ، یخبندان که منجر به ترک و شکاف پوست درختان می‌شوند باعث تسریع در آلودگی میزبانها می‌گردد، البته ورود بیماری به گیاه بطور مستقیم و طبیعی از راه کوتیکول و منافذ بافتهای پوششی صورت می‌گیرد.
کمتر باغی از صدمات این بیماری در امان می ماند .در خیلی از درختان صدمات ناشی از شانکر در تنه اصلی یا شاخه ها بسیار زیاد است . شاخه های آلوده درختان بیمار در اثر وزش باد به علت سنگینی بار میوه اغلب می شکنند . شدیدترین صدمه بیماری در درختانی است که در اثر شرایط نا مساعد طبیعی ضعیف گشته اند . این قارچ اغلب بصورت گندرو در پوست مرده درخت زندگی می کند ولی با ضعیف شدن درخت قارچ به حالت انگلی در می آید اما وجود قارچ سیتوسپورا روی یک شاخه مرده دلیل مرگ شاخه در اثر قارچ مزبور نیست .
برای مبارزه با بيماري ،هرس شاخه هاي آلوده (5-10 سانتي متر دورتر از محل آلودگي) و سوزاندن آنها به خصوص در زمانی که هوا بارانی نباشد توصیه می شود . تقويت و قوی نگهداشتن درختان توسط کودهی و آبياری مناسب ، احداث باغ در محل هایی با زهکشی مناسب به منظور رشد مناسب درخت موثر می باشد .در آلودگی های خفيف می توان پوست محل آلوده را تراشید وبا چسب باغباني حاوی قارچکش مانند والزاواکس پانسمان کرد .سمپاشی پس از برداشت محصول در پاييز و پس از هرس های بهاره با سمومی مثل مخلوط بردو در کنرل بیماری موثر است .