راه های اندازه گیری تنفس نوری :
1: هوای بدون Co2 از برگ های گیاهی که در حال فتوسنتز است در جوار نور مستقیم خورشید است عبور داده میشود.
Co2 وارد شده به هوای بدون Co2 نشانگر بخشی از تنفس نوری گیاه می باشد ( این روش دقیق نیست چون تنفس معمولی هم انجام میشود و Co2 تولید می شود).
2: گیاه را که در حال انجام فتوسنتز می باشد به سرعت به محیط کاملاً تاریک منتقل می کنیم ، غلظت Co2 در اطراف گیاه بطور ناگهانی زیاد می شود که بیش از مقدار تنفس معمولی است .
در مورد توتون آزمایش نشان می دهد مقدار تنفس نوری 4 برابر تنفس معمولی است. در ذرت اختلاف زیادی بین مجموع تنفس روز و شب دیده نشده است.
3: روش سوم که بهترین راه است . میزان فتوسنتز و مواد فتوسنتزی ساخته شده در غلظت 21 % اکسیژن ( تنفس نوری صورت می گیرد ) با میزان فتوسنتز در غلظت 1% اکسیژن ( تنفس نوری کاهش می یابد یا متوقف می شود) اندازه گیری شده است.
اختلاف این دو مقدار بیانگر میزان تنفس نوری است . در مورد ارقام لوبیا همین آزمایش انجام شده و نتیجه این بود که در غلظت 2 – 5 % اکسیژن ، میزان فتوسنتز و رشد لوبیا دو برابر زمانی بود که غلظت اکسیژن 21% بود.
نتیجه کاربردی اینکه در محیط های کنترل شده می توان با کاهش غلظت اکسیژن ( در روز ) و یا افزایش غلظت Co2 عملاً با حذف تنفس نوری در گیاهان مقدار فتوسنتز ، رشد و عملکرد را زیاد کرد.