نام علمی : Seidlitzia
rosmarinus
اشنان درختچه ای شورپسند، مقاوم
به خشکی که در اغلب در نواحی شور و قلیایی بیابانها ، ایجاد اجتماعات یک دست و
وسیعی را می نماید.
اشنان در بیابانها و شوره زارهای دشت کویر و لوت ، بیابانهای
مسیله ، دامغان ، سبزوار، خراسان ، کرمان ، یزد و اغلب نواحی شور و قلیایی کشور
بعنوان گونه ای بومی و سازگار رویش دارد.
این درختچه متعلق به خانواده اسفناجیان (Chenpodiaceae)بوده و دارای برگهایی آبدار ،
گوشتی و استوانه ای شکل که محتوی املاح فراوان می باشد. ارتفاع متوسط گیاه تا دو متر و قطر تاج پوشش
آن تا یک و نیم متر نیز می رسد. زمان گل دهی آن ، اوایل شهریور ماه و بذور آن نیز
در آبان ماه بطور کامل می رسند.
بنابراین بهترین زمان جمع آوری بذر ، آبان تا آذر می
باشد. اشنان خاکهای شور و قلیایی را بخوبی تحمل می کند و در خاکهای نیمه عمیق تا
عمیق ، همراه با میزان شوری متفاوت و حتی در تشکیلات مارنی( بیابان خطب شکن) نیز
می تواند رشد و نمود کند. قدرت جذب فوق العاده زیاد املاح قلیایی مانند ترکیبات
کربنات سدیم و پتاسیم را دارا است به همین دلیل از خاکستر حاصل از سوزاندن شاخ و
برگ گیاه ، ماده ای قلیایی «کلیاب» بدست می آورند که در مراکز صنعتی و سنتی مانند
صابون سازی ، سفالگری ، شستشوی نخهای ابریشم و شیشه گری استفاده می کنند.
اشنان اجتماعات گیاهی
وسیعی در عرصه های مختلف بیابانها و شوره زارها مانند بیابانهای ارغوانی ، چاق
آباد ، چاه عروس ، چاه شور و اطراف مرنجاب را بوجود می آورند. طی چند ساله اخیر
دستگاههای اجرایی در امر بیابانزدایی به توسعه و گسترش رویشگاههای اشنان واقع در
مراتع قشقلاقی پرداخته است.
اشنان نه تنها بعنوان یکی از گونه های مرتعی ، بلکه از
لحاظ حفاظت خاک نیز حائز اهمیت می باشد .
تکثیر این درختچه توسط بذر و در اغلب
مواقع بذر پاشی از ریزشهای جوی با موفقیت همراه بوده است.