نام علمی : Suaeda
fruticosa
سیاه شور درختچه ای است
شورپسند، در پایه سخت و کاملا" چوبی شده، انشعبات جانبی فراوان و ایستا،
برگهای کوچک ، کروی و آبدار شاخه های خشبی را فرا میگیرند. این درختچه در سواحل
دقهای باتلاقی شور و مرطوب می رویند.
معمولا" در نقاطی که شوری مفرط خاک محدودیت زیستی زیادی را
برای سایر گیاهان شورپسند مانند اشنان، علف شور و آنابازیس را فراهم آورده ، با این
وجود سیاه شور براحتی می تواند در آن محیط مستقر شوند.
این درختچه اغلب به همراه خارشتر در نقاطی که عمق سطح ایستابی آب بالاست
، رویش دارد و از این جهت خاک رویشگاه آن علاوه بر وجود مقادیر قابل توجهی نمک،
لایه پف کرده تمام سطح خاک را می پوشاند.
در خاکهای نیمه عمیق تا عمیق که
واجد شوری فوق العاده بالا می باشند و همچنین بر روی کفه های رسی نمکی با رخساره
ژئومورفولوژی مرطوب نیز سیاه شور می تواند حضور داشته باشد.
افزایش غلظت اسمزی درون بافتهای
این درختچه نسبت به نمکها و املاح موجود در محیطهای شور باعث شده که تقلیل جذب آب به
حداقل و همچنین مقابله شدید برای کاهش فوق العاده تعرق و تبخیر سطحی در اندامها ،
صورت گیرد.
به همین دلیل شکل ظاهری گیاه (
ساقه های گوشتی ، برگهای کوچک شونده) نیز نسبت به سایر گیاهان خشکی پسند تغییر کند. گونه های همراه اجتماعات
سیاه شور محدود بوده و چند گونه هالوفیت مقاوم مانند گنگ و برخی از گونه های علف
شور دیده می شوند.
میوه های سیاه شور کیسه مانند بوده و محتوای دانه ای افقی می
باشند. بذور این درختچه در اواخر فصل پاییز می رسند. سیاه شور علاوه بر بذر ، توسط
قلمه نیز ازدیاد می شوند.
![درخت سیاه شور]( "درخت سیاه شور")
![درخت سیاه شور]( "درخت سیاه شور")