فسفامیدون
: Phosphamidon
این
سم با نامهای تجارتی دیمكرون، آپامیدون و دیكسون می‌باشد.
با
فرمول مولكولی:
C10H19CLNO5P
و 17.4=
LD
50 میلی‌گرم بر كیلوگرم توسط میرهانس و باخمن در سال 1965 معرفی و
شركتهای سیباگایگی، كنوگارد و ای. پی. ای آنرا ساخته و به بازار عرضه نمودند.
نقطه
ذوب 165 درجه سانتیگراد در 2 میلی با و با فشار بخار 5ـ10*3.2 میلی‌بار در 20 درجه
سانتیگراد است.
دیمیكرن
حشره‌كشی با خاصیت سیستمیك زیاد است. فرم تجارتی آن به رنگ بنفش متمایل به آبی می‌باشد.
این تركیب با كلیه حشره‌كشها و قارچكشهایی كه خنثی باشند مخلوط می‌شود. دارای
دوایزومر
است.
در اكثر حلالهای آلی به استثناء هیدروكربورهای خطی حل
می‌شود. اثر تماسی فوق‌العاده شدیدی دارد.
اثر كشندگی شدیدی برای زنبور عسل دارد و
باید از مصرف آن در موقع گلدهی خودداری نمود. فسفامیدون از راه دستگاه گوارش روی
حشرات اثر می‌كند. این سم به لحاظ خاصیت سیستمیك شدیدی كه دارد از قسمتهای هوایی
گیاه و ریشه می‌تواند جذب و از طریق شیره گیاهی انتقال پیدا كند.
دوام این حشره‌كش
در گیاه تقریباً دو هفته بوده و دوره كارنس آن 20 روز می‌باشد.
ADI
آن برابر 0.0005 میلی‌گرم
بر كیلوگرم است.
فسفامیدون به صورت امولسیون مایع 20 درصد و 50 درصد و پودر وتابل
50 درصد به بازار عرضه شده است و برای مبارزه با آفات مختلف از جمله كنه‌ها، شته‌ها،
زنجركها، كرم سیب و آلو قابل توصیه است. دز مصرفی آن یك در هزار می‌باشد.
تجزیه
و متابولیسم: در گیاهان یك گروه اتیل از گروه آمید حذف می‌شود سپس زنجیر استربین
زنجیر فرعی و اتم فسفر از طریق هیدرولیز گسسته می‌گردد. همچنین كلر از دست می‌دهد.
در گیاهان تجزیه آن 2 روز طول می‌كشد ولی در پستانداران در مدت 24 ساعت 90ـ85 درصد
آن تجزیه و از طریق ادرار دفع می‌گردد.