قدومه شیرازی

مشخصات:

گیاهی است یکساله، کوچک برگهای آن با بریدگی های عمیق و خیلی نا منظم. گلهای آن کوچک زرد که در انتهای شاخه ظاهر می شود. میوه آن خورجین و به شکل غلاف است، قسمت پایین غلاف آن متورم و قسمت بالای آن نازک است. دانه های آن از عدس کوچکتر پهن گرد و سه قسم است، سرخ و زرد و سفید. سرخ رنگ آن را در اصفهان قدومه یا تودری سرخ می گویند. غلاف میوه ها کوتاه و در کناره ساقه به طور عمودی و موازی و چسبیده به ساقه قرار دارد.

چون دمکرده آن برای سرما خوردگی و رفع خشونت حلق و حنجره و صدا و آواز خوب و مفید است به  همین دلیل فرانسوی ها آن را علف آواز خوانها می نامند.

پراکنش:

این گیاه در اروپا و آسیا می روید. در ایران در مناطق شمالی در گیلان  ، ارتفاعات منجیل و ایسپیلی ییلاق ، مازندران و در ماسه زارهای بابلسر ، لرستان و در شهبازان و در اصفهان دیده می شود.

خواص و کاربرد:

تودری از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی گرم و تر است. از نظر خواص اشتها اور است دم کرده 10 گرم تودری در هزار گرم آب جوش که چند فنجان خورده شود اشتها اور و مبهی و منعظ است و برای سرخ کردن رنگ چهره و صاف کردن آواز و سرفه های خونی و خشک نافع است. دم کرده آن در سرکه برای چاق شدن و اشتها و رنگ صورت مفید است.

ضماد کوبیده آن با آب برای تحلیل و رمهای سفت و سرطانهای داخلی و مالیدن آن با عسل به چشم برای رفع ضخم چشم و پاک کردن چرک آن و انگشت پیچ ان با عسل برای قطع اخلاط لزج سینه و ریه مفید است. مرسوم است چون تودری یا قدومه نیروی ملتهبه دارد همیشه قبل از خوردن باید خیسانده شود و سپس بجوشانند و در کیسه ای ریخته در خمیر بگذارند و خمیر را بپزند و بعد از این کار ها در حقیقت مشوی می شود، بخورند. برای اخراج خلط غلیظ و لزج سینه و ریه و تحلیل ورمهای سفت عقب گوش ، پستان، بیضه ها و رفع ناراحتی سموم، مفید است. مقدار خوراک آن از 8 تا 12 گرم است و در مواردی که برای دفع سموم خورده می شود 12 تا 20 گرم است.