پژمردگی بلوط
: Oak
Wilt
عامل
بیماری:
Ceratocystis fagacearum
ناقل
ها: سوسک شیره خوار(
Nitidulidae
)و سوسک های پوست (
Scolytidae
)
میزبان:
تمام
انواع بلوط ها حساسند. گونه های گروه بلوط قرمز خیلی حساس هستند. گونه هایی که در
گروه بلوط سفید قرار دارد مقاومت متوسطی دارند.
علائم:
گروه
بلوط قرمز: برگها در اواسط تا اواخر بهار ابتدا سبز تیره شده و سپس از نوک به طرف
دمبرگ، رنگ زرد یا قهوه ای در آنها پیشروی می کند. همزمان لایه جدا کننده برگ
بوجود آمده و برگها در هر مرحله از توسعه علائم ریزش می کنند. ریزش برگها معمولاً
از بالا به سمت پایین درخت است.
پس از ریختن بیشتر برگها پاجوشهایی روی تنه و شاخه
های اصلی رشد می کنند. تا آخر تابستان درختان آلوده اغلب می میرند که البته مرگ
اینگونه درختان زودتر هم ممکن است اتفاق افتد. تغییر رنگ درسطح خارجی چوب سرشاخه
ها و شاخه ها به ندرت در بلوط های گروه قرمز دیده می شود.
در درختان مرده
پوست ترک خورده و توده برجسته و بالشتکی شکل رشته های میسلیوم روی سطح خارجی چوب
نمایان می گردد.
گروه
بلوط سفید: علائم مشابهی در برگها ظاهر شده ولی هرسال به تعداد کمی از شاخه ها
محدود می شود. با پیشرفت زوال طی چند فصل در نهایت درخت آلوده می میرد هرچند برخی
از درختان در گروه بلوط های سفید ممکن است بهبود یابند.
گاهی تغییر رنگ در چوب
خارجی سرشاخه و شاخه مشاهده می شود. در درختان مرده پوست ممکن است ترک خورده و
بالشتکهای قارچی شبیه به گروه بلوط های قرمز ظاهر می گردد.
بیولوژی:
قارچ
به وسیله حشرات ناقل یا از طریق تماس با ریشه درختان مجاور آلوده می تواند به بلوط
های حساس سالم منتقل شود حشرات ناقل آلوده قارچ
C.fagacearum
را از طریق زخمهای
مکانیکی تازه ایجاد شده و یا از راه زخمهایی که در اثر تغذیه بوجود آمده اند وارد
آوند چوبی گیاه سالم می کنند.
حمله پاتوژن به آوندهای چوبی موجب اختلال در کار
آوندها شده و با انسداد آوندها عمل تبخیر متوقف و جریان آن مسدود می گردد.
ادامه
هجوم به سیستم آوندی موجب مرگ درخت می شود. پس از مرگ درخت نیز قارچ می تواند به
طور گسترده به آوندهای چوبی حمله نموده و تولید توده قارچی را بنماید که با وارد
ساختن فشار به زیر پوست شکاف هایی در پوست ایجاد می کند.
حشرات ناقل به طرف بوی
شیرین توده قارچی جلب شده و از طریق شکافهای پوست وارد پوست می شوند و بدن آنها با
کنیدی های قارچ آلوده می گردد. پژمردگی بلوط در گروههای بلوط قرمز و سفید دارای
بیولوژی یکسان هستند.
کنترل:
جلوگیری
از زخمی شدن درخت حتی زخمهای هرس زیرا زخم ها در اوایل بهار تا اواسط تابستان
حشرات ناقل را جلب می کنند. زخمهایی را که در این مواقع ایجاد می شود به وسیله
خمیر یا چسب باغبانی بپوشانید تا از آلودگی آنها به قارچ
C.fagacearum
جلوگیری به عمل آید.
پیوند ریشه های سالم و آلوده را بوسیله فویگاسیون خاک و یا به طور مکانیکی جدا
کنید. شاخه های آلوده بلوط سفید را هرس کرده همچنین درختان آلوده بلوط قرمز را
هرچه زودتر از محل خارج کنید و بسوزانید.